Ένα μεταπολεμικό ταμπού της Γερμανίας ήταν οι πόρνες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και αυτό γιατί ήταν στην πλειονότητά τους Γερμανίδες και επέζησαν της εξόντωσης.
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:
Το Μνημείο των γυναικών στο στρατόπεδο του
Ράβενσμπρουκ
Ο Γερμανός Ρόμπερτ Ζόμερ (Robert Sommer), μελετητής της Ιστορίας του Πολιτισμού, τόλμησε πριν από οκτώ μήνες να παρουσιάσει την πρώτη εμπεριστατωμένη έρευνα για το θέμα με τίτλο: «Τα πορνεία των στρατοπέδων συγκέντρωσης - σεξουαλική καταναγκαστική εργασία».
Από τις ιστορικές πηγές είναι γνωστό ότι οι ναζί και ο ίδιος ο Χίτλερ δεν αποφάσιζαν τίποτε χωρίς ενδελεχή μελέτη, χωρίς γνωμοδότηση ειδικών και χωρίς συγκεκριμένο πλάνο. Έτσι ελήφθη το 1941 και η απόφαση για την σύσταση πορνείων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στόχος της: η αύξηση της παραγωγικότητας των κρατουμένων.
Όπως είπε στο μικρόφωνο της Deutsche Welle ο ερευνητής Ρόμπερτ Ζόμερ, «η ιδέα ήταν του Χάινριχ Χίμλερ: πίστευε ότι με τα πορνεία θα προσφέρουν στους άνδρες κρατούμενους ένα κίνητρο για να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ΄30 οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα έπαιζαν ουσιαστικό ρόλο σαν εργατικό δυναμικό. Οι επιδόσεις όμως αυτού του συγκεκριμένου εργατικού δυναμικού ήταν προβληματικές, διότι οι συνθήκες διαβίωσης σε αυτά ήταν άθλιες: λίγο φαγητό υπό την συνεχή τρομοκρατία των SS. Έτσι η παραγωγικότητα ήταν χαμηλή.»
Κάτω από το 1% των κρατουμένων επισκέφθηκαν τα πορνεία
Το πρώτο στρατόπεδο που απέκτησε πορνείο ήταν εκείνο του Μαουτχάουζεν, κοντά στο Λιντς της Αυστρίας. Συνολικά δημιουργήθηκαν πορνεία σε 10 στρατόπεδα. Η πρόσβαση σε αυτά εξασφαλιζόταν με ειδικά κουπόνια που μοιράζονταν στους κρατουμένους σαν πριμ με αντάλλαγμα «καλή συμπεριφορά και επιδόσεις». Με τα κουπόνια αυτά οι κρατούμενοι μπορούσαν να αγοράσουν τσιγάρα, τρόφιμα ή να επισκεφθούν τις πόρνες του στρατοπέδου, που έμεναν σε ειδικά κτίρια.
Πόσοι όμως από τους σκελετωμένους από την πείνα, την παγωνιά και την εξαθλίωση κρατούμενους μπορούσαν να επισκεφθούν τις πόρνες;
Ελάχιστοι. Συνολικά επισκέπτονταν τα πορνεία λιγότερο από το 1% των κρατουμένων. Και αυτό διότι όπως μας εξηγεί ο κ. Ζόμερ «στην πραγματικότητα μπορούσαν να τα επισκεφθούν μόνον οι κρατούμενοι που ανήκαν στους προνομιούχους του στρατοπέδου. Π.χ. οι επιστάτες που επέβλεπαν τους άλλους που εργαζόντουσαν στα λατομεία, στους δρόμους, στα εργοστάσια. Ήταν κρατούμενοι που διατρέφονταν καλύτερα, φορούσαν κανονικά ρούχα και κυρίως ήταν στην πλειοψηφία τους Άριοι ή ακόμη και Πολωνοί. Όλοι αυτοί έπαιζαν σημαντικό ρόλο για την επιβολή πειθαρχίας και εργασιακών επιδόσεων. Επομένως το κίνητρο του σεξ ήταν σημαντικό για την εύρυθμη λειτουργία του στρατοπέδου.»
Οι γυναίκες που εργάζονταν στα πορνεία ήταν κρατούμενες.
Οι περισσότερες ήταν Γερμανίδες ή Πολωνίδες, αλλά και αρκετές Λευκορωσίδες, Ουκρανές και Ρωσίδες, οι οποίες είχαν οδηγηθεί στα στρατόπεδα με την κατηγορία των «κοινωνικά απροσάρμοστων» ή της «πολιτικής απείθειας».
Η εργασία τους όμως δεν ήταν εθελοντική όπως θέλησαν επανειλημμένα να την παρουσιάσουν οι ναζί, σύμφωνα με την έρευνα του Γερμανού επιστήμονα: «Οι SS προσπάθησαν στην αρχή να στρατολογήσουν για τα πορνεία εθελόντριες που αποφάσιζαν να συμπληρώσουν την ειδική αίτηση που είχε εκδοθεί γι’ αυτό το σκοπό, ώστε να εγκαταλείψουν τη σκληρή δουλειά του στρατοπέδου. Όμως στην πράξη ακόμη και στην αρχή στρατολογήθηκαν γυναίκες με απειλές και αντάλλαγμα το καλό φαγητό ή και την απελευθέρωσή τους. Αργότερα οι SS υποχρέωναν τις γυναίκες με τη βία να γίνουν πόρνες. Σε ορισμένες μάλιστα δεν έλεγαν καν που θα δουλέψουν. Αυτή η πρακτική άρχισε να εφαρμόζεται από το 1944 από το Μπούχενβαλντ.»
Τελικά τι απέγινε με το στόχο των πορνείων; Επετεύχθη η αύξηση της παραγωγικότητας; «Όχι», απαντά κατηγορηματικά ο Γερμανός ερευνητής και υπογραμμίζει ότι απλώς «η τρομοκρατία εντός των στρατοπέδων απέκτησε ακόμη μια χροιά: εκείνη της σεξουαλικής βίας με τη μορφή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης.»
65 χρόνια μετά τον πόλεμο το θέμα εξακολουθεί να είναι ταμπού: μόνον μία γυναίκα τόλμησε να ζητήσει αποζημίωση, δηλώνοντας ότι δούλεψε ως πόρνη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Και όμως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν 174 επίσημα καταχωρημένες πόρνες, οι περισσότερες από τις οποίες επέζησαν.
Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Γιάννης Παπαδημητρίου
toaspro-mavro.blogspot.gr/
Ηχητικό και οπτικό υλικό για το θέμαΌπως είπε στο μικρόφωνο της Deutsche Welle ο ερευνητής Ρόμπερτ Ζόμερ, «η ιδέα ήταν του Χάινριχ Χίμλερ: πίστευε ότι με τα πορνεία θα προσφέρουν στους άνδρες κρατούμενους ένα κίνητρο για να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ΄30 οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα έπαιζαν ουσιαστικό ρόλο σαν εργατικό δυναμικό. Οι επιδόσεις όμως αυτού του συγκεκριμένου εργατικού δυναμικού ήταν προβληματικές, διότι οι συνθήκες διαβίωσης σε αυτά ήταν άθλιες: λίγο φαγητό υπό την συνεχή τρομοκρατία των SS. Έτσι η παραγωγικότητα ήταν χαμηλή.»
Κάτω από το 1% των κρατουμένων επισκέφθηκαν τα πορνεία
Bildunterschrift:
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:
Φάκελος κρατούμενης που πρόσφερε τις
υπηρεσίες της στο πορνείο
Πόσοι όμως από τους σκελετωμένους από την πείνα, την παγωνιά και την εξαθλίωση κρατούμενους μπορούσαν να επισκεφθούν τις πόρνες;
Ελάχιστοι. Συνολικά επισκέπτονταν τα πορνεία λιγότερο από το 1% των κρατουμένων. Και αυτό διότι όπως μας εξηγεί ο κ. Ζόμερ «στην πραγματικότητα μπορούσαν να τα επισκεφθούν μόνον οι κρατούμενοι που ανήκαν στους προνομιούχους του στρατοπέδου. Π.χ. οι επιστάτες που επέβλεπαν τους άλλους που εργαζόντουσαν στα λατομεία, στους δρόμους, στα εργοστάσια. Ήταν κρατούμενοι που διατρέφονταν καλύτερα, φορούσαν κανονικά ρούχα και κυρίως ήταν στην πλειοψηφία τους Άριοι ή ακόμη και Πολωνοί. Όλοι αυτοί έπαιζαν σημαντικό ρόλο για την επιβολή πειθαρχίας και εργασιακών επιδόσεων. Επομένως το κίνητρο του σεξ ήταν σημαντικό για την εύρυθμη λειτουργία του στρατοπέδου.»
Εθελοντική ή εξαναγκαστική πορνεία;
Bildunterschrift:
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:
Γεωγραφικός χάρτης με τις πόρνες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Οι γυναίκες που εργάζονταν στα πορνεία ήταν κρατούμενες.
Οι περισσότερες ήταν Γερμανίδες ή Πολωνίδες, αλλά και αρκετές Λευκορωσίδες, Ουκρανές και Ρωσίδες, οι οποίες είχαν οδηγηθεί στα στρατόπεδα με την κατηγορία των «κοινωνικά απροσάρμοστων» ή της «πολιτικής απείθειας».
Η εργασία τους όμως δεν ήταν εθελοντική όπως θέλησαν επανειλημμένα να την παρουσιάσουν οι ναζί, σύμφωνα με την έρευνα του Γερμανού επιστήμονα: «Οι SS προσπάθησαν στην αρχή να στρατολογήσουν για τα πορνεία εθελόντριες που αποφάσιζαν να συμπληρώσουν την ειδική αίτηση που είχε εκδοθεί γι’ αυτό το σκοπό, ώστε να εγκαταλείψουν τη σκληρή δουλειά του στρατοπέδου. Όμως στην πράξη ακόμη και στην αρχή στρατολογήθηκαν γυναίκες με απειλές και αντάλλαγμα το καλό φαγητό ή και την απελευθέρωσή τους. Αργότερα οι SS υποχρέωναν τις γυναίκες με τη βία να γίνουν πόρνες. Σε ορισμένες μάλιστα δεν έλεγαν καν που θα δουλέψουν. Αυτή η πρακτική άρχισε να εφαρμόζεται από το 1944 από το Μπούχενβαλντ.»
Τελικά τι απέγινε με το στόχο των πορνείων; Επετεύχθη η αύξηση της παραγωγικότητας; «Όχι», απαντά κατηγορηματικά ο Γερμανός ερευνητής και υπογραμμίζει ότι απλώς «η τρομοκρατία εντός των στρατοπέδων απέκτησε ακόμη μια χροιά: εκείνη της σεξουαλικής βίας με τη μορφή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης.»
65 χρόνια μετά τον πόλεμο το θέμα εξακολουθεί να είναι ταμπού: μόνον μία γυναίκα τόλμησε να ζητήσει αποζημίωση, δηλώνοντας ότι δούλεψε ως πόρνη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Και όμως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν 174 επίσημα καταχωρημένες πόρνες, οι περισσότερες από τις οποίες επέζησαν.
Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Γιάννης Παπαδημητρίου
toaspro-mavro.blogspot.gr/
