Κυριαρχία και Υποταγή στην ερωτική σχέση
Εκεί όπου η γυναίκα μετουσιώνει το αρχέτυπο που ορίζει τον άντρα κυνηγό και κυρίαρχο και την ίδια να δίνεται και να υποτάσσεται. Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι ένα συνεχές „δούναι και λαβείν“, ένα ακατάπαυστο παζάρι συμβιβασμών.
Και είναι απόλυτα λογικό, καθώς σκοπός του ατόμου είναι να πραγματώσει τις δικές του επιθυμίες και να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες. Η καθημερινότητα των περισσοτέρων ζευγαριών διέπεται από έναν πόλεμο εξουσίας μέχρι τελικής πτώσης. Σε κάποια ζευγάρια είναι πόλεμος „με το γάντι“ και σε άλλα καταλήγει σε πραγματική καταπίεση και βία. Ενώ λοιπόν η έννοια της κυριαρχίας είναι σχεδόν δυσφημισμένη, ταυτόχρονα είναι απολύτως κατανοητή. Κανένας άντρας δε θα διαφωνούσε, ότι στις φαντασιώσεις του (ακριβώς όπως στις ταινίες πορνό) κυριαρχούν σκλάβες, οι οποίες παντελώς έτοιμες αδημονούν με μια κίνηση του χεριού του να κάνουν, ότι ακριβώς αυτός επιθυμεί –χωρίς ίχνος ταμπού εννοείται! Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι πια λίγα τα ζευγάρια που επιλέγουν συνειδητά και συναινούν πάνω σε ένα σχήμα Κυριαρχίας/υποταγής στην ερωτική τους ζωή.
Τι σημαίνει αυτό για τη γυναίκα που επιλέγει την υποτακτική πλευρά; Τι κερδίζει υποταγμένη σεξουαλικά στις ορέξεις του „Κυρίου“ της και στις κάθε είδους εντολές του; Η συναίνεση ευθύς εξ αρχής είναι δεδομένη και η υποταγή της στο σεξουαλικό παιχνίδι αποτελεί ξεκάθαρη επιθυμία και ανάγκη της. Στο συνειδητό επίπεδο κυριαρχεί η έντονη επιθυμία να ζήσει επιτέλους τις απόκρυφες φαντασιώσεις της. Αυτή η απύθμενη επιθυμία συνδέεται συχνά με μια φαντασίωση σχέσης, όπου ο άντρας (ο Κυρίαρχος) είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού και έρχεται για να σώσει την πριγκίπισσα του. Την προστατεύει σαν να είναι ιδιοκτησία του, την υπερασπίζεται και της προσφέρει ένα στιβαρό στήριγμα στη ζωή της. Αυτή για να τον δεσμεύσει και να τον κρατήσει του κάνει δώρο τον εαυτό της. Πρόκειται στην ουσία για μια επιστροφή στο αρχέτυπο που διέπει τη σχέση ενός άντρα με μία γυναίκα.
Υποταγή: Ισορροπία και Ολοκλήρωση
Ακριβώς επειδή στην καθημερινότητα απαιτούνται δεξιότητες, όπως δυναμισμός και ικανότητα (αυτο)κυριαρχίας, ψυχραιμία και αυτοσυγκέντρωση, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά απελευθερωτικό και απολαυστικό για μια γυναίκα να συμπεριφερθεί με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο στην ερωτική συνεύρεση. Υπακούει και ακολουθεί αυτό που ορίζει ο ερωτικός της σύντροφος και έτσι απελευθερώνεται από την ευθύνη να πρέπει η ίδια να αποφασίσει. Η υποτακτική γυναίκα παραδίδει την ευθύνη του εαυτού της και αφήνεται σε αυτό που υπαγορεύει ο Κυρίαρχος του ερωτικού παιχνιδιού. Έτσι μπορεί να επικεντρωθεί στον εσωτερικό της κόσμο. Ο Κυρίαρχος σκηνοθετεί και αυτή ακολουθεί, απολαμβάνει, υπομένει. Δεν χρειάζεται διόλου να αναρωτηθεί για το σωστό και το λάθος για όσο υπάρχει η δεδομένη ιεραρχία μεταξύ τους. Έχει την πλήρη ελευθερία να βυθιστεί σε συναισθηματικές καταστάσεις που της είναι γνώριμες από την παιδική ηλικία. Ο „χαμένος παράδεισος“ των αυθόρμητων αντιδράσεων και των πολυποίκιλων συναισθημάτων ανοίγει ξανά. Ένας παράδεισος που πρέπει όλοι ανεξαιρέτως αργά ή γρήγορα να απαρνηθούν για χάρη της ενηλικίωσης. Η ερωτικά υποταγμένη γυναίκα έχει το δικαίωμα να είναι άμυαλη, απερίσκεπτη, να εξωτερικεύει έντονα συναισθήματα που καταπιέζει στην καθημερινότητα της. Παράδοση άνευ όρων που όμως πηγάζει από ένα βαθύ αίσθημα εμπιστοσύνης προς τον Κυρίαρχο της. Που μπορούν αλήθεια σήμερα να επιβιώσουν αυτές οι μαλακές πτυχές της ύπαρξης;
Το τέλος του πολέμου μεταξύ των δύο φύλων
Μια άλλη διάσταση που διαγράφεται, όταν τα ζευγάρια επιλέγουν συνειδητά τους ρόλους Κυριαρχίας/υποταγής στο σεξ είναι, ότι σταματάει ο „πόλεμος“ των φύλων. Μέσα από την εγκαθίδρυση της συμφωνημένης ιεραρχίας δηλώνει η υποτακτική γυναίκα διαθέσιμη να υπηρετεί τις επιθυμίες του ερωτικού της συντρόφου, όποτε και όπου ο ίδιος το επιθυμήσει. Η αποδοχή αυτής της ιεραρχίας αλλάζει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται και οι δύο στη σεξουαλική τους ζωή. Σε άλλες περιπτώσεις (δηλ. ό,τι συμβαίνει στο μέσο όρο των ζευγαριών) ασκεί η γυναίκα μέσω του δοσίματος ή της άρνησης στο σεξ υποδόρια πίεση στον άντρα, έτσι ώστε να επιτύχει την επιθυμητή συμπεριφορά εκ μέρους του. Αυτός είναι που θέλει κάτι από αυτήν, ενώ η ίδια „δεν καίγεται“ στο ίδιο βαθμό με αυτόν και επιπλέον έχει ανά πάσα στιγμή την επιλογή να χαρίσει σε έναν άλλο άντρα „τα δώρα“ της. Ο άντρας βγαίνει εκτός εαυτού, όταν η σύντροφος του αρνείται το σεξ και επιπλέον αφήνει να αιωρείται η υποψία, ότι αλλού „πάει και το δίνει“. Αν όλα αυτά συμβαίνουν σε μια σχέση που και οι δύο την χαρακτηρίζουν „σχέση ισότητας“, τότε προκύπτει ένας κανονικός πόλεμος εξουσίας.
Στη σχέση όπου το σχήμα στο σεξ είναι Κυριαρχίας/υποταγής η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Ο άντρας μπαίνει ως Κυρίαρχος στον παράδεισο και έχει κάθε στιγμή στη διάθεση του τη γυναίκα και το σώμα της. Σε αυτό έχουν συναινέσει και οι δύο, καθώς αυτή είναι η επιθυμία και των δύο. Και τότε είναι όλα πιο συναρπαστικά και απρόβλεπτα: Πότε και που θα απαιτήσει τις „υπηρεσίες“ της; Θα καταφέρει στην χ ή ψ συνθήκη να βάλει στην άκρη τις δικές της ορέξεις και να υποταχθεί στην επιθυμία του; Η συνηθισμένη δυναμική με τις κόντρες ελέγχου και εξουσίας βγαίνει εκτός αγώνα. Μια νέα δυναμική έρχεται στην επιφάνεια, η οποία μπορεί να δημιουργήσει μια άλλη εγγύτητα και ένα άλλου τύπου δέσιμο. Ο Κυρίαρχος έχει πλήρη συνείδηση, τι δώρο ποιότητας του δίνεται και προσπαθεί να το εκτιμήσει δίνοντας στην υποταγμένη σύντροφο του τη δυνατότητα να ζήσει και να απολαύσει και η ίδια την πραγμάτωση των επιθυμιών της. Τη σέβεται και θέλει να την ικανοποιήσει. Μέσα από αυτό το σχήμα ερωτικής συμπεριφοράς αναδύεται μια πρωτόγνωρη γαλήνη και αρμονία σε ολόκληρη τη σχέση του ζευγαριού.
kulturosupa.gr
