ΙΙ. Patrick Califia Φεμινισμός και Σαδομαζοχισμός

Τρία χρόνια πριν αποφάσισα να σταματήσω να αγνοώ τις σεξουαλικές μου φαντασιώσεις. Από δύο χρονών έχω φτιάξει ένα ιδιωτικό χώρο κυριαρχίας, υποταγής, τιμωρίας και πόνου. Η αποχή απ’ το σεξ, οι συνεδρίες αυτοσυνείδησης, και η ψυχοθεραπεία δεν κατάφεραν να σπιλώσουν την χάρη των τρομερών αυτών ορμών.....

Δεν μπόρεσα να ανεχθώ την ανοχή το άγχος και τη σύγχυση, κι έτσι άρχισα προσεκτικά να πειραματίζομαι με τον αληθινό σαδομαζοχισμό. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχασα μια ερωμένη, καμπόσους φίλους, έναν εκδότη, το διαμέρισμα μου και την καλή μου φήμη. Κι όλα αυτά λόγω τς εχθρότητας και του φόβου που προκαλεί η ειλικρίνεια μου σε σχέση με την αληθινή μου σεξουαλικότητα.

Είναι επίπονο το να γράφω αυτό το άρθρο γιατί με επιστρέφει στην οργή και τον πόνο που ένιωσα όταν με εξοστράκισαν από τη λεσβιακή φεμινιστική κοινότητα. Έχω υπάρξει φεμινίστρια απ’ τα 13 μου και λεσβία από τα 17 μου. Και δεν έχασα απλά ένα γκέτο η μια υποκουλτούρα-ο λεσβιακός φεμινισμός ήταν η βάση της ενηλικίωσης μου. Ευτυχώς για την ψυχική μου υγεία και την ευτυχία μου κατάφερα να δομήσω ένα νέο κοινωνικό δίκτυο. Οι φίλοι μου κι οι ερωμένες μου είναι αμφιφυλόφιλες γυναίκες (μερικές εκ των οποίων ασκούν το σαδομαζοχισμό επαγγελματικά), ομοφυλόφιλοι και αμφιφυλόφιλοι άντρες, και άλλες έκνομες λεσβίες. Αν ήμουν απομονωμένη, δε θα ήμουν ποτέ αρκετά δυνατή ώστε να υψώσω τη φωνή μου και να μιλήσω για κάτι που με κάνει τόσο ευάλωτη.

Περιγράφω τα συναισθήματα μου για αυτό το ζήτημα γιατί ο σαδομαζοχισμός συνήθως αντιμετωπίζεται με έναν αφηρημένο αυτάρεσκο τρόπο από τις φεμινίστριες θεωρητικούς οι οποίες πιστεύουν ότι είναι η επιτομή του μισογυνισμού και του σεξισμού και της βίας. Σε αυτό το άρθρο θέλω να εξετάσω τον σαδομαζοχισμό από μια θεωρητική σκοπιά και να προσπαθήσω να επανασυνδέσω το φεμινισμό με το σαδομαζοχισμό.

Το κίνητρο μου ήταν για ανθρώπους που φοβούνται ή ντρέπονται για την ερωτική τους ανταπόκριση στις σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις. Δεν θέλω να ξανακούσω άλλες τραγικές ιστορίες για γυναίκες που καταστέλλουν τη σεξουαλικότητα τους επειδή νομίζουν πως αυτός είναι ο μόνος πολιτικά σωστός τρόπος να αντιμετωπίσουν την επιθυμία τους για ανημποριά ή σεξουαλικό έλεγχο. Δεν πιστεύω σε αυτό παραπάνω από στο ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να απέχουν απ’ το σεξ για να είναι καλοί καθολικοί. Το γυναικείο κίνημα έχει καταντήσει μια ηθικιστική δύναμη και συνεισφέρει στην αυτοπεριφρόνηση και τη μιζέρια που βιώνουν οι σεξουαλικές μειονότητες. Αφού οι σεξουαλικοί αντιφρονούντες ποδοπατούνται απ’ τους μονολιθικούς σεμνότυφους θεσμούς, νομίζω πως ήρθε για το γυναικείο κίνημα να υιοθέτησει πιο ριζοσπαστικές θέσεις σχετικά με ζητήματα του σεξ.

 

Είναι δύσκολο να κουβεντιάσεις για το σαδομαζοχισμό με φεμινιστικούς όρους διότι κάποιο απ’ το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν οι σαδομαζοχιστές προκειμένου να μιλήσουμε για τη σεξουαλικότητα μας έχει οικειοποιηθεί από τη φεμινιστική προπαγάνδα. Όροι όπως ρόλοι, μαζοχισμός, bondage, κυριαρχία, υποταγή έχουν γίνει τσιτάτα. Το νόημα τους στο φεμινιστικό πλαίσιο αναφοράς διαφέρει εντελώς από το νόημα που έχουν αυτοί οι όροι για τους σαδομαζοχιστές. Η συζήτηση δυσκολεύει αφού οι φεμινίστριες θεωρητικοί δεν μελετούν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα πριν βγάλουν κρίση σχετικά με τη σεξουαλική επιλογή. Όπως οι βικτωριανοί ιεραπόστολοι στην πολυνησία, επιμένουν να ερμηνεύουν τη σεξουαλική συμπεριφορά άλλων ανθρώπων με τα δικά τους σύστημα αξιών. Ένα τέλειο παράδειγμα αυτού είναι η συζήτηση γύρω απ’ τον τρανσεξουαλισμό. Στην παρούσα του μορφή ο φεμινισμός δεν είναι το καλύτερο θεωρητικό πλαίσιο για την κατανόηση αυτού του κοινωνικού φαινομένου όπως και ο μαρξισμός είναι ενα ακατάλληλο σύστημα για την ανάλυση τη γυναικείας καταπίεσης.

Αφού η λέξη έχει γίνει ταμπέλα, θα πρέπει να εξηγήσω γιατί αποκαλώ τον εαυτό μου φεμινίστρια. Πιστεύω πως η κοινωνία στην οποία ζω αποτελεί μια πατριαρχία. Η εξουσία βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια των αντρών, και τούτη η πατριαρχία αποτρέπει ενεργά τις γυναίκες ώστε να ανεξαρτητοποιηθούν και να ολοκληρωθούν ως ανθρώπινα όντα. Οι γυναίκες καταπιέζονται με το που τους αρνούνται την πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους, στην πολιτική εξουσία και στον έλεγχο του αναπαραγωγικού τους κύκλου. Αυτή η καταπίεση διευθύνεται από διάφορους θεσμούς αλλά κυρίως από την οικογένεια, τη θρησκεία και το κράτος. Ένα μέρος ουσιώδες αυτής της καταπίεσης των γυναικών είναι ο έλεγχος πάνω στη σεξουαλική ιδεολογία, μυθολογία και συμπεριφορά. Αυτός ο κοινωνικός έλεγχος επηρεάζει τόσο το σεξουαλικά κομφορμιστή όσο και τον αντικομφορμιστή. Διότι η εκπαίδευση μας στη συμβατική σεξουαλικότητα αρχίζει με το που γεννιόμαστε, και διότι οι ποινές για την εξέγερση είναι τόσο σκληρές που κανένα άτομο ή ομάδα δεν είναι λεύτερο από την ερωτική τυραννία.

 Ο όρος σαδομαζοχισμός έχει λασπωθεί κυρίως απ’ τα μμε, την κλινική ψυχολογία, και το κίνημα ενάντια στην πορνογραφία. Άλλωστε η ομοφοβία δεν αποτελεί την μόνη μορφή σεξουαλικής προκατάληψης. Κάθε μειοψηφική σεξουαλική συμπεριφορά έχει μυθολογικοποιηθεί και παραμορφωθεί. Περιτριγυριζόμαστε από μια απέραντη φτώχεια, επακριβών, ξεκάθαρων πληροφοριών γύρω απ΄ το σεξ. Αυτός είναι ένας απ’ τους τρόπους ελέγχου της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πως υπάρχει μια τεχνική ή ένας τρόπος ζωής, δεν είναι πιθανόν να τον δοκιμάσουν. Αν οι μοναδικές εικόνες που έχουμε για μια σεξουαλική πρακτική είναι άσχημες, απειλητικές ή αηδιαστικές, τότε είτε θα δοκιμάσουμε αυτή την πρακτική είτε θα ανησυχούμε όταν την απολαμβάνουμε.

Μιας και υπάρχει τόση σύγχυση για το σαδομαζοχισμό θέλω να περιγράψω τις δικές μου σεξουαλικές σπεσιαλιτέ και τη σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα. Είμαι βασικά σαδίστρια. Περίπου 10% των φορών παίρνω τον άλλο ρόλο (bottom, σκλάβα, μαζοχίστρια). Αυτό με καθιστά μη τυπική αφού η πλειονότητα των αντρών που εμπλέκονται στο σαδομαζοχισμό προτιμούν τον άλλο ρόλο. Μου αρέσει το leather, το bondage, διάφορες μορφές ερωτικών βασανιστηρίων, το μαστίγωμα, ο προφορικός εξευτελισμός,, το fist-fucking και τα υγρά παιχνίδια (με έμμηνα και ούρα). Δε μου αρέσει το στοματικό σεξ εκτός κι αν το λαμβάνω σα σεξουαλική υπηρεσία, που σημαίνει ότι η παρτενέρ πρέπει να είναι στα γόνατα, ανάσκελα ή τουλάχιστον να φοράει κολάρο. Σπάνια κάνω μη-σαδομαζοχιστικό σεξ κυρίως ως μια νοσταλγική στιγμή στις βανίλια φίλες μου (σημ. με τον όρο αυτό ονομάζονται οι μη σαδομαζοχιστες και δεν τον εννοώ υποβιβαστικά) με τις οποίες θέλω να κρατήσω επαφή.

Η βασική μου σχέση είναι μια κοπέλα που της αρέσει να είναι σκλάβος μου. Μας αρέσει να ξενοπηδιόμαστε με άλλες γυναίκες και να διηγούμαστε τις καλύτερες στιγμές η μία στην άλλη. Επειδή ο σαδομαζοχισμός παρουσιάζεται ως βίαια κι επικίνδυνη δραστηριότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα βιαστή και ένα λάτρη του bondage. Mα ο σαδομαζοχισμός δεν είναι μια μορφή σεξουαλικής παρε-νόχλησης. Είναι μια συναινετική διαδικασία που περιλαμβάνει πολωμένους ρόλους κι έντονες αισθήσεις. Μια σαδομαζοχιστική πάντα την προηγείται μια διαπραγμάτευση όπου η/ο τοπ και η/ο bottom αποφασίζουν τι θα παίξουν και σε τι δραστηριότητες θα συμμετέχουν, σε ποιες όχι, και πόσο θα κρατήσει η σκηνή.

Στον/στην bottom συνήθως δίνεται μια φράση ασφαλείας ή μια κωδική πράξη την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σταματήσει η σκηνή. Αυτή η φράση επιτρέπει στον/στην bottom να απολαύσει τη φαντασίωση πως η σκηνή δεν είναι συναινετική. και να διαμαρτύρεται λεκτικά ή να αντιστέκεται σωματικά χωρίς να σταματήσει τον ερεθισμό.

Η λέξη κλεiδί για να καταλάβει κανείς το σαδομαζοχισμό είναι η φαντασίωση. Οι ρόλοι, ο διάλογος, οι φετιχιστικές ενδυμασίες και η σεξουαλική δραστηριότητα είναι μέρος μιας δραματουργίας ή τελετής. Οι συμμετέχοντες ενισχύουν τη σεξουαλική τους ηδονή, δεν βλάπτουν ούτε φυλακίζουν ο ένας τον άλλο. Ένας σαδομαζοχιστής γνωρίζει πολύ καλά πως ένας ρόλος που κατά τη διάρκεια ενός ερωτικού παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διαρκεί άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος που υιοθετείται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διάρκεια άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος δεν είναι το άθροισμα της ύπαρξης της. Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις είναι συνήθως ισονομικές. Ελάχιστοι σκλάβοι θέλουν μια full time αφέντρα. Στην πραγματικότητα η ξεροκεφαλιά και η επιθετικότητα του μαζοχιστή αποτελούν κλισέ στη σαδομαζοχιστική κοινότητα. Οι τοπ συνήθως κάνουν νευρικά αστειάκια ότι είναι σκλάβοι στα βίτσια των bottom τους. Άλλωστε η απόλαυση της top εξαρτάται από τη θέληση της bottom να παίξει. Αυτό δίνει στους περισσότερους sadist ένα μέτριο εώς οξύ άγχος επιτέλεσης.

Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα είναι ένα θέατρο όπου μπορεί να παιχτεί και να εκτιμηθεί μια σεξουαλική δραματουργία. Εξυπηρετεί ακόμα ως ένα όχημα για τη μετάδοση νέων φαντασιώσεων, νέων εργαλείων, πληροφοριών για την αστυνομική καταστολή, εισάγει νέους δυνητικούς πάρτνερ και φίλους και παρέχει πληροφορίες ασφάλειας. Η ασφάλεια αποτελεί μεγάλο ζήτημα για τους σαδομαζοχιστές. Ένα μεγάλο μέρος της σαδιστικής καύλας είναι η επί τούτου μετατροπή τς φυσικής ή συναισθηματικής κατάστασης των bottom. Aκόμα κι ένα μικρό ατύχημα όπως κάψιμο από σκοινί, μπορεί να αναστατώσει τον/την top ώστε να χαλάσει η φάση. Και βέβαια ο/η bottom δεν μπορεί να χαλαρώσει και να απολαύσει πλήρως το σεξ αν δεν εμπιστεύεται απόλυτα τον/την top. H σαδομαζοχιστική κοινότητα έχει κάνει προσπάθειες αυτορρύθμισης μέσω της προειδοποίησης νεοφύτων να αποφύγουν τα ανεύθυνα άτομα ή άτομα που που έχουν την τάση να παίζουν υπό την επήρεια μέθης. κοκ Η καταστολή του σαδομαζοχισμού απομακρύνει τους νεόφυτους από τέτοιες ζωτικές πληροφορίες που μπορεί να παίξουν κρίσιμο ρόλο στην αύξηση της απόλαυσης και στη μείωση του κινδύνου.

12205069_449447338580819_115305608_nΓια ορισμένους ανθρώπους το γεγονός ότι ο σαδομαζοχισμός είναι συναινετικός τον καθιστά αποδεκτό. Μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί κάποιος τον απολαμβάνει, μα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι σαδομαζοχιστές δεν είναι απάνθρωπα τέρατα. Για πολλούς συμπεριλαμβανομένων πολλών φεμινιστριών το γεγονός ότι είναι προιόν συναίνεσης τον καθιστά πιο αποτρόπαιο. Μια γυναίκα που αποζητάει ενεργητικά μια σεξουαλική κατάσταση στην οποία είναι ανήμπορη είναι στα μάτια τους μια προδότρια. Δεν έχει προσπαθήσει τόσα χρόνια το γυναικείο κίνημα να πείσει τους ανθρώπους ότι οι γυναίκες δεν είναι εκ φύσεως μαζοχίστριες? Αρχικά αυτό το τσιτάτο σήμαινε ότι οι γυναίκες δεν κατασκευάζουν οι ίδιες τη δευτεροκλασάτη θέση τους στην κοινωνία, δεν την απολαμβάνουν και αποτελούν θύματα μιας κοινωνικά κατασκευασμένης διάκρισης, όχι της βιολογίας. Μια σεξουαλικά μαζοχίστρια βέβαια δε θέλει να βιαστεί, να χτυπηθεί και να αποτελέσει θύμα διάκρισης στο χώρο εργασίας της, ή να την καταπιέσει το σύστημα.Η επιθυμία της να παίξει μια συγκεκριμένη σεξουαλική φαντασίωση διαφέρει πολλά από τ ψευδοψυχιατρική προσταγή ότι ο κόσμος της γυναίκας είναι το νοικοκυριό, η συνουσία και η γέννα.

Κάποιες φεμινίστριες ακόμα ανθίστανται στην περιγραφή του σαδομαζοχισμού ως συναινετικού. Πιστεύουν πως η κοινωνία έχει εκπαιδεύσει όλες μας να δεχόμαστε τις εξουσιαστικές ανισότητες και τις ιεραρχικές σχέσεις.

Όπως είπα πριν είναι αλήθεια ότι η κοινωνία διαμορφώνει τη σεξουαλικότητα. Μπορούμε να αποφασίσουμε ότι θα ακολουθήσουμε κάθε είδους σεξουαλική συμπεριφορά, μα η φαντασία μας και η δυνατότητα μας να πραγματώνουμε αυτές τις αποφάσεις περιορίζονται από την περικλείουσα κουλτούρα.

΄Ομως δεν πιστεύω ότι ο σαδομαζοχισμός είναι αποτέλεσμα της θεσμοποιημένης αδικίας, όχι περισσότερο τουλάχιστον απ’ όσο είναι ο ετεροφυλοφιλικός γάμος, τα λεσβιακά μπαρ και οι gay σάουνες.Το σύστημα είναι άδικο γιατί κατανέμει προνόμια βάσει της ράτσας, του φύλου και της κοινωνικής τάξης. Κατά μια σαδομαζοχιστική συνεύρεση οι συμμετέχοντες επιλέγουν ένα ρόλο γιατί αυτό εκφράζει καλύτερα τις σεξουαλικές τους ανάγκες, το πως νιώθουν σχετικά με ένα συγκεκριμένο πάρτνερ, η ανάλογα με ποια εξαρτήματα είναι έτοιμα να φορεθούν. Το πιο σημαντικό στο να είσαι τοπ η μπότομ είναι η σεξουαλική απόλαυση. άμα δε σ’αρέσει ο ένας ή ο άλλος ρόλους τότε απλά των αναστρέφεις. Για προσπάθησε να κάνεις κάτι τέτοιο απ’ το βιολογικό σου φύλο, ή τη ράτσα σου ή την κοινωνική σου τάξη! Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα επηρεάζεται απ’ το σεξισμό, το ρατσισμό κοκ του συστήματος μα η δυναμική μεταξύ top και bottom είναι πολύ διαφορετική μεταξύ άνδρα, γυναίκας, λευκού/μαύρου, αστού και εργάτη. Οι ρόλοι υιοθετούνται και χρησιμοποιούνται εντελώς διαφορετικά.

Μερικές φεμινίστριες όμως εξακολουθούν βρίσκουν τους ρόλους του σαδομαζοχισμού ενοχλητικούς διότι πιστεύουν ότι προέρχονται από αυθεντικά καταπιεστικές καταστάσεις. Κατηγορούν τον σαδομαζοχισμό ότι είναι φασιστικός λόγω του συμβολισμού που υιοθετείται για να δημιουργηθεί μια σαδομαζοχιστική ατμόσφαιρα. Και πράγματι κάποιοι σαδομαζοχιστές απολάμβάνουν φαντασιώσεις πιο περίπλοκες από μια απλή δομή top εναντίον bottom. Mια σαδομαζοχιστική σκηνή μπορεί να παιχτεί χρησιμοποιώντας περσόνες φρουρού και φυλακισμένου, μπάτσου και υπόπτου, ναζί και εβραίου, λευκού και μαύρου, στρέιτ άντρα και γκέι, παπά και αμαρτωλού, δάσκαλου και μαθητή, πουτάνας και πελάτη… κλπ

Ωστόσο κανένα σύμβολο δεν έχει ένα και μοναδικό νόημα. Το νόημα του προέρχεται απ’ το περιεχόμενο στο οποίο χρησιμοποιείται. Ένας σαδομαζοχιστής που φοράει σβάστικα δεν είναι αναγκαστικά ναζί, κάποιος που έχει περασμένες χειροπέδες στη ζώνη του δεν είναι μπάτσος, κάποια που φοράει σκούφο καλόγριας δεν είναι καθολικιά. Ο σαδομαζοχισμός αποτελεί μια παρωδία της κρυμμένης σεξουαλικής φύσης του φασισμού και όχι λατρεία ή αποδοχή του. Νομίζετε πως πολλοί ναζί, μπάτσοι και παπάδες και δάσκαλοι θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε τέτοια σεξουαλική σχέση? Είναι ακόμα λανθασμένο να θεωρούμε πως ο ιστορικός καταπιεστής είναι πάντα τοπ στη σαδομαζοχιστική συνεύρεση. Το παιδί μπορεί να επιβάλλεται στο γονιό, ο φυλακισμένος στον μπάτσο, ο gay στο str8. O διάλογος σε ορισμένες σαδομαζοχιστικές σκηνές μπορεί να ακούγεται σεξιστικός ή ομοφοβικός από τα απέξω, όμως το πραγματικό του νόημα από τα μέσα είναι άλλο. 

΄Ένας μια top αποκαλεί τον/την bottom ψωλορουφήχτρα για να του/τς δίνει μια οδηγία (δηλαδή το στοματικό ερεθισμό), τον/την ερεθισμό, τον/την ενθαρρύνει να αφήσει τις αναστολές και να επιτελέσει μια πράξη την οποία πιθανώς φοβάται, ή απλά να προκληθεί ντροπή και ενοχή η οποία στο συγκεκριμένο πλαίσιο χρησιμεύει ως προωθητικό κι όχι ανασταλτικό στοιχείο τς συνεύρεσης.

Ο σαδομαζοχιστικός ερωτισμός επικεντρώνεται σε όποια συναισθήματα απαγορεύονται και ψάχνει έναν τρόπο να αποσπάσει ηδονή απ’ την απαγόρευση. Έτσι αποτελεί το απόγειο του μη παραγωγικού σεξ. Οι φεμινίστριες που κατηγορούν τους σαδομαζοχιστές ότι χλευάζουν τους καταπιεσμένους με το να παίζουν παιχνίδια επιβολής ξεχνούν πως είμαστε κι εμείς καταπιεσμένοι. Υποφέρουμε από την αστυνομική βία, τη βία στους δρόμους, τη διάκριση στα ενοικιαστήρια και στην εργασία. Δεν μας συμπεριφέρονται όπως το σύστημα αντιμετωπίζει τους συνεργάτες και τους υποστηρικτές του.

Το ζήτημα του πόνου είναι μάλλον εξίσου δύσκολο για τις φεμινίστριες με τους πολωμένους ρόλους. Τείνουμε να σχετίζουμε τον πόνο με την αρρώστια και την αυτοκαταστροφή. Πρώτα από όλα ο σαδομαζοχισμός δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά πόνο. Η εναλλαγή εξουσίας είναι πιο ουσιαστική για το σαδομαζοχισμό από την έντονη αίσθηση, την τιμωρία ή την πειθαρχία.

Δεύτερον, ο πόνος αποτελεί μια υποκειμενική εμπειρία. Ανάλογα με την περίπτωση μια άλφα αίσθηση μπορεί να σε τρομάξει, να σε οργίσει, να σε παροτρύνει ή να σε καυλώσει. Κάποιοι διαλέγουν να υπομένουν το πόνο αν ο σκοπός τους θεωρείται άξιος. Ούτε η μητέρα τερέζα, ούτε οι μαραθωνόδρομοι θεωρούνται σεξουαλικά ανώμαλοι. Το ότι ο σαδομαζοχισμός καταδικάζεται ενώ ο επίπονος αθλητισμός ή το θρησκευτικό μαρτύριο όχι αποτελεί ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του τρόπου που το σεξ διαχωρίζεται από την κοινωνία μας.

Μοιάζουμε ανίκανοι να χρησιμοποιήσουμε την ίδια λογική και συμπόνοια που διαθέτουμε για μη σεξουαλικά θέματα για σεξουαλικά.

Ο σαδομαζοχισμός προσβάλλει το ταμπού που διατηρεί το μυστικισμό του ρομαντικού σεξ. Κάθε πόνος είναι εκούσιος. Μα τα ερεθισμένα άτομα δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν μυρίζουν, δε γεύονται και δε νοιώθουν τον πόνο με τον τρόπο ή την ένταση των μη ερεθισμένων. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν μελανιές οι γρατσουνιές το πρωί μετά από ένα συναρπαστικό σεξ και δεν μπορούν να θυμηθούν καν πότε ή πως ακριβώς τις απέκτησαν.

Η αίσθηση που περιλαμβάνει ο σαδομαζοχισμός δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτό. Αυτό που μοιάζει επίπονο στον παρατηρητή, μάλλον γίνεται αντιληπτό ως καύλα, ηδονή κοκ απ’ το μαζοχιστή. Ένας μια καλή/καλός τοπ χτίζει την αίσθηση αργά εναλλάσσοντας τον πόνο με την ηδονή αποδίδοντας διάρκεια και μεγαλύτερη απόλαυση διδάσκοντας στον/στην bottom να ξεπερνάει τα όρια της. Με αρκετά καλή προετοιμασία, φροντίδα και ενθάρρυνση μπορούμε να πετύχουμε όμορφα πράματα. Μια ιδιαίτερη περηφάνια προκύπτει απ’ το να προσφέρεις κάτι το μοναδικό στον/στην εραστή/ερωμένη σου. Ο σαδομαζοχισμός έχει το πάθος να χρησιμοποιεί όλο το σώμα κάθε νευρικό ιστό και κάθε ίχνος σκέψης.

Πρόσφατα άκουσα φεμινίστριες να χρησιμοποιούν τον όρο φεμινισμός σαν επίθετο συνώνυμο με το “αντικειμενοποιημένο”. Οι σαδομαζοχιστές συχνά κατηγορούνται ότι αντικαθιστούν τους ανθρώπους με τα πράματα, ότι αγαπούν το δέρμα, το λάστιχο ή τα καρφιά περισσότερο από αυτόν ή αυτή που τα φοράει. Η αντικειμενοποίηση αρχικά αναφερόταν στη χρήση εικόνων στερεοτυπικά θηλυκών γυναικών προκειμένου να πουληθούν αυτοκίνητα και τσιγάρα. Αναφερόμαστε ακόμα στη σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και στην έννοια ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμες να προσφέρουμε στον άντρα σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς να λαμβάνουμε εμείς κάποια ηδονή και χωρίς το δικαίωμα να αρνηθούμε στο σεξ. Έτσι μια έννοια που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ώστε να επιτεθεί στις διαφημιστικές καμπάνιες των πολυεθνικών και στη σεξουαλική καταπίεση της γυναίκας τώρα χρησιμοποιείται για να επιτεθεί σε μια σεξουαλική μειονότητα.

Οι φετιχιστικές ενδυμασίες φοριούνται ιδιωτικά ή σε σαδομαζοχιστικές συγκεντρώσεις. Κι είναι τόσο απαράδεκτες για τα αφεντικά όσο μια γυναίκα που φοράει δερμάτινη στολή ή καπνίζει πούρο. Αντί να αποτελούν μέρος τς σεξουαλικής κακοποίησης των γυναικών, οι ενδυμασίες αυτές μπορούν να προσφέρουν στις γυναίκες που τις φορούν σεξουαλική απόλαυση και δύναμη. Ακόμα και όταν μια τέτοια ενδυμασία υπερβάλλει τα αρσενικά ή θηλυκά χαρακτηριστικά του φορέα τους, δεν μπορεί να αποκαλεστεί πραγματικά σεξιστική. Η κοινωνία μας πασχίζει να παρουσιάσει την αρρενωπότητα των αντρών και τη θηλυκότητα των γυναικών ως φυσικές και βιολογικά δοσμένες. Οι φετιχιστικές ενδυμασίες παραβιάζουν τον κανόνα αυτό και είναι επιτηδευμένες και θεατρικές. Αφού τα κουστούμια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να αλλάξουν το κοινωνικό φύλο του φορέα τους, θεωρούνται ως μια επιπλέον παραβίαση των σεξιστικών νόρμων έμφυλης ενδυμασίας και συμπεριφοράς.

Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε ανθρώπους που έχουν σεξουαλικά φετίχ και σε ανθρώπους που δεν έχουν. Υπάρχει ένα συνεχές ανταπόκρισης σε συγκεκριμένα αντικείμενα, ουσίες, και μέλη του σώματος. Κι ελάχιστοι μπορούν να απολαύσουν το σεξ απλά με οποιοδήποτε/οποιαδήποτε άσχετα με την εμφάνιση του/της. Το μεγαλύτερο μέρος του φετιχισμού θεωρείται απλά κανονική σεξουαλικότητα διότι τα απαραίτητα ερεθίσματα είναι τόσο κοινά και η πρόσβαση σε αυτά τόσο εύκολη που κανείς δεν προσέχει πόσο αναγκαία έχουν καταστεί.

Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις ποικίλουν από την παντελή έλλειψη σχέσης (φαντασίωση-αυνανισμός) εώς το σεξ με πολλούς ή έναν παρτνερ. Υπάρχουν πολλοί τρόπο να εκδηλώσεις τρυφερότητα η ενδιαφέρον. Οι βανίλια άνθρωποι στέλνουν λουλούδια, ποιήματα, γλυκά ή αλλάζουν βέρες. Οι σαδομαζοχιστές κάνουν όλα τα παραπάνω αλλά μπορεί ακόμα να γλύφουν μπότες, να φοράνε κολάρο με λουκέτο, ή να χτίσουν για τον αγαπημένο τους ένα κολάρο στο υπόγειο. Δεν υπάρχει μεγάλη αντικειμενική διαφορά μεταξύ μιας φεμινίστριας που προσβάλλεται από το γεγονός ότι η ερωμένη μου γονατίζει μπροστά μου δημοσίως και τους αστούς που καλούν τους μπάτσους επειδή τα gay αγόρια δυο διπλανό μπαλκόνι κάνουν γυμνά ηλιοθεραπεία. Η σεξουαλική μου σημειωτική διαφέρει απ’ το mainstream. Kαι λοιπόν δεν μπήκα στο φεμινιστικό κίνημα για να ζω σε μια σαχλή χριστουγεννιάτικη κάρτα.

Συχνά με ρωτάνε αν ο σαδομαζοχισμός θα επιβίωση τς επανάστασης. Νομίζω πως όλες οι ταμπέλες και οι κατηγορίες που χρησιμοποιούμε θα υποστούν δραματικές αλλαγές μέσα στα επόμενα 100 χρόνια είτε γίνει η επανάσταση είτε όχι. Θα ήθελα η σεξουαλική ποικιλία να πολλαπλασιαστεί κι όχι να εξαφανιστεί όταν καταργηθούν οι ποινές για τους σεξουαλικά περιπετειώδεις. Μα υπάρχει και μια υπόθεση κρυμμένη μέσα σε αυτή την ερώτηση που με ενοχλεί. Έχω ήδη ασχοληθεί με την υπόθεση ότι οι σαδομαζοχιστές είναι μέρος του συστήματος και όχι μέρος της εξέγερσης. Μα υπάρχει και μια υπόθεση πως πρέπει να μας αρέσει που μας καταπιέζουν που μας καταστέλλουν και μας κακομεταχειρίζονται. Αφού μας αρέσει να φοράμε στολές τότε πρέπει να γουστάρουμε όταν μας την πέφτουν οι μπάτσοι. Αν μας αρέσει να παίζουμε με μαστίγια και σφιγκτήρες θηλών και καυτό κερί τότε θα καυλώνουμε όταν συμμορίες αγοριών μας παίρνουν δυο κυνήγι και μας δέρνουν. Άλλωστε δεν είμαστε πραγματικά άνθρωποι. Δεν είμαστε παρά μια χούφτα από δερμάτινα σακάκια και μπότες και καρφιά.

Σας κάνουμε να νιώθετε άβολα εν μέρει γιατί είμαστε διαφορετικοί, εν μέρει γιατί είμαστε σεξουαλικοί, κι εν μέρει επειδή δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί. Θά θελα να ξερα πότε θα σταματήσετε να μας κατηγορείτε, εμάς τα θύματα τς σεξουαλικής καταστολής για την καταπίεση των γυναικών.

Δεν θέλω να ξανακούσω άλλες τραγικές ιστορίες για γυναίκες που καταστέλλουν τη σεξουαλικότητα τους επειδή νομίζουν πως αυτός είναι ο μόνος πολιτικά σωστός τρόπος να αντιμετωπίσουν την επιθυμία τους για ανημποριά ή σεξουαλικό έλεγχο. Δεν πιστεύω σε αυτό παραπάνω από στο ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να απέχουν απ’ το σεξ για να είναι καλοί καθολικοί. Το γυναικείο κίνημα έχει καταντήσει μια ηθικιστική δύναμη και συνεισφέρει στην αυτό-περιφρόνηση και τη μιζέρια που βιώνουν οι σεξουαλικές μειονότητες. Αφού οι σεξουαλικοί αντιφρονούντες ποδοπατούνται απ’ τους μονολιθικούς σεμνότυφους θεσμούς, νομίζω πως ήρθε για το γυναικείο κίνημα να υιοθετήσει πιο ριζοσπαστικές θέσεις σχετικά με ζητήματα του σεξ.

Είναι δύσκολο να κουβεντιάσεις για το σαδομαζοχισμό με φεμινιστικούς όρους διότι κάποιο απ’ το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν οι σαδομαζοχιστές προκειμένου να μιλήσουμε για τη σεξουαλικότητα μας έχει οικειοποιηθεί από τη φεμινιστική προπαγάνδα. Όροι όπως ρόλοι, μαζοχισμός, bondage, κυριαρχία, υποταγή έχουν γίνει τσιτάτα. Το νόημα τους στο φεμινιστικό πλαίσιο αναφοράς διαφέρει εντελώς από το νόημα που έχουν αυτοί οι όροι για τους σαδομαζοχιστές. Η συζήτηση δυσκολεύει αφού οι φεμινίστριες θεωρητικοί δεν μελετούν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα πριν βγάλουν κρίση σχετικά με τη σεξουαλίκή επιλογή. Όπως οι βικτωριανοί ιεραπόστολοι στην πολυνησία, επιμένουν να ερμηνεύουν τη σεξουαλική συμπεριφορά άλλων ανθρώπων με τα δικά τους σύστημα αξιών. Ένα τέλειο παράδειγμα αυτού είναι η συζήτηση γύρω απ’ τον τρανσεξουαλισμό. Στην παρούσα του μορφή ο φεμινισμός δεν είναι το καλύτερο θεωρητικό πλαίσιο για την κατανόηση αυτού του κοινωνικού φαινομένου όπως και ο μαρξισμός είναι ενα ακατάλληλο σύστημα για την ανάλυση τη γυναικείας καταπίεσης.

Αφού η λέξη έχει γίνει ταμπέλα, θα πρέπει να εξηγήσω γιατί αποκαλώ τον εαυτό μου φεμινίστρια. Πιστεύω πως η κοινωνία στην οποία ζω αποτελεί μια πατριαρχία. Η εξουσία βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια των αντρών, και τούτη η πατριαρχία αποτρέπει ενεργά τις γυναίκες ώστε να ανεξαρτητοποιηθούν και να ολοκληρωθούν ως ανθρώπινα όντα. Οι γυναίκες καταπιέζονται με το που τους αρνούνται την πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους, στην πολιτική εξουσία και στον έλεγχο του αναπαραγωγικού τους κύκλου. Αυτή η καταπίεση διευθύνεται από διάφορους θεσμούς αλλά κυρίως από την οικογένεια, τη θρησκεία και το κράτος. Ένα μέρος ουσιώδες αυτής της καταπίεσης των γυναικών είναι ο έλεγχος πάνω στη σεξουαλική ιδεολογία, μυθολογία και συμπεριφορά. Αυτός ο κοινωνικός έλεγχος επηρεάζει τόσο το σεξουαλικά κομφορμιστή όσο και τον αντικομφορμιστή. Διότι η εκπαίδευση μας στη συμβατική σεξουαλικότητα αρχίζει με το που γεννιόμαστε, και διοτί οι ποινές για την εξέγερση είναι τόσο σκληρές που κανένα άτομο ή ομάδα δεν είναι λεύτερο από την ερωτική τυρανία.

Ο όρος σαδομαζοχισμός έχει λασπωθεί κυρίως απ’ τα μμε, την κλινική ψυχολογία, και το κίνημα ενάντια στην πορνογραφία. Άλλωστε η ομοφοβία δεν αποτελεί την μόνη μορφή σεξουαλικής προκατάληψης. Κάθε μειοψηφική σεξουαλική συμπεριφορά έχει μυθολογικοποιηθεί και παραμορφωθεί. Περιτριγυριζόμαστε από μια απέραντη φτώχεια, επακριβών, ξεκάθαρων πληροφοριών γύρω απ΄ το σεξ. Αυτός είναι ένας απ’ τους τρόπους ελέγχου της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πως υπάρχει μια τεχνική ή ένας τρόπος ζωής, δεν είναι πιθανόν να τον δοκιμάσουν. Αν οι μοναδικές εικόνες που έχουμε για μια σεξουαλική πρακτική είναι άσχημες, απειλητικές ή αηδιαστικές, τότε είτε θα δοκιμάσουμε αυτή την πρακτική είτε θα ανησυχούμε όταν την απολαμβάνουμε. Μιας και υπάρχει τόση σύγχυση για το σαδομαζοχισμό θέλω να περιγράψω τις δικές μου σεξουαλικές σπεσιαλιτέ και τη σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα. Είμαι βασικά σαδίστρια. Περίπου 10% των φορών παίρνω τον άλλο ρόλο (bottom, σκλάβα, μαζοχίστρια). 

Αυτό με καθιστά μη τυπική αφού η πλειονότητα των αντρών που εμπλέκονται στο σαδομαζοχισμό προτιμούν τον άλλο ρόλο. Μου αρέσει το leather, το bondage, διάφορες μορφές ερωτικών βασανιστηρίων, το μαστίγωμα, ο προφορικός εξευτελισμός,, το fist-fucking και τα υγρά παιχνίδια (με έμμηνα και ούρα). Δε μου αρέσει το στοματικό σεξ εκτός κι αν το λαμβάνω σα σεξουαλική υπηρεσία, που σημαίνει ότι η παρτενέρ πρέπει να είναι στα γόνατα, ανάσκελα ή τουλάχιστον να φοράει κολάρο. Σπάνια κάνω μη-σαδομαζοχιστικό σεξ κυρίως ως μια νοσταλγική στιγμή στις βανίλια φίλες μου (σημ. με τον όρο αυτό ονομάζονται οι μη σαδομαζοχιστες και δεν τον εννοώ υποβιβαστικά) με τις οποίες θέλω να κρατήσω επαφή.

Η βασική μου σχέση είναι μια κοπέλα που της αρέσει να είναι σκλάβος μου. Μας αρέσει να ξενοπηδιόμαστε με άλλες γυναίκες και να διηγούμαστε τις καλύτερες στιγμές η μία στην άλλη. Επειδή ο σαδομαζοχισμός παρουσιάζεται ως βίαια κι επικίνδυνη δραστηριότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα βιαστή και ένα λάτρη του bondage. Mα ο σαδομαζοχισμός δεν είναι μια μορφή σεξουαλικής παρε-νόχλησης. Είναι μια συναινετική διαδικασία που περιλαμβάνει πολωμένους ρόλους κι έντονες αισθήσεις. Μια σαδομαζοχιστική πάντα την προηγείται μια διαπραγμάτευση όπου η/ο τοπ και η/ο bottom αποφασίζουν τι θα παίξουν και σε τι δραστηριότητες θα συμμετέχουν, σε ποιες όχι, και πόσο θα κρατήσει η σκηνή.

Στον/στην bottom συνήθως δίνεται μια φράση ασφαλείας ή μια κωδική πράξη την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σταματήσει η σκηνή. Αυτή η φράση επιτρέπει στον/στην bottom να απολαύσει τη φαντασίωση πως η σκηνή δεν είναι συναινετική. και να διαμαρτύρεται λεκτικά ή να αντιστέκεται σωματικά χωρίς να σταματήσει τον ερεθισμό.

Η λέξη κλεiδί για να καταλάβει κανείς το σαδομαζοχισμό είναι η φαντασίωση. Οι ρόλοι, ο διάλογος, οι φετιχιστικές ενδυμασίες και η σεξουαλική δραστηριότητα είναι μέρος μιας δραματουργίας ή τελετής. Οι συμμετέχοντες ενισχύουν τη σεξουαλική τους ηδονή, δεν βλάπτουν ούτε φυλακίζουν ο ένας τον άλλο. Ένας σαδομαζοχιστής γνωρίζει πολύ καλά πως ένας ρόλος που κατά τη διάρκεια ενός ερωτικού παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διαρκεί άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος που υιοθετείται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διάρκεια άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος δεν είναι το άθροισμα της ύπαρξης της. Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις είναι συνήθως ισονομικές. Ελάχιστοι σκλάβοι θέλουν μια full time αφέντρα. Στην πραγματικότητα η ξεροκεφαλιά και η επιθετικότητα του μαζοχιστή αποτελούν κλισέ στη σαδομαζοχιστική κοινότητα. Οι τοπ συνήθως κάνουν νευρικά αστειάκια ότι είναι σκλάβοι στα βίτσια των bottom τους. Άλλωστε η απόλαυση της top εξαρτάται από τη θέληση της bottom να παίξει. Αυτό δίνει στους περισσότερους sadist ένα μέτριο εώς οξύ άγχος επιτέλεσης.

Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα είναι ένα θέατρο όπου μπορεί να παιχτεί και να εκτιμηθεί μια σεξουαλική δραματουργία. Εξυπηρετεί ακόμα ως ένα όχημα για τη μετάδοση νέων φαντασιώσεων, νέων εργαλείων, πληροφοριών για την αστυνομική καταστολή, εισάγει νέους δυνητικούς παρτενέρ και φίλους και παρέχει πληροφορίες ασφάλειας. Η ασφάλεια αποτελεί μεγάλο ζήτημα για τους σαδομαζοχιστές. Ένα μεγάλο μέρος της σαδιστικής καύλας είναι η επί τούτου μετατροπή τς φυσικής ή συναισθηματικής κατάστασης των bottom. Aκόμα κι ένα μικρό ατύχημα όπως κάψιμο από σκοινί, μπορεί να αναστατώσει τον/την top ώστε να χαλάσει η φάση. Και βέβαια ο/η bottom δεν μπορεί να χαλαρώσει και να απολαύσει πλήρως το σεξ αν δεν εμπιστεύεται απόλυτα τον/την top. H σαδομαζοχιστική κοινότητα έχει κάνει προσπάθειες αυτορρύθμισης μέσω της προειδοποίησης νεοφύτων να αποφύγουν τα ανεύθυνα άτομα ή άτομα που που έχουν την τάση να παίζουν υπό την επήρεια μέθης. κοκ

Η καταστολή του σαδομαζοχισμού απομακρύνει τους νεόφυτους από τέτοιες ζωτικές πληροφορίες που μπορεί να παίξουν κρίσιμο ρόλο στην αύξηση της απόλαυσης και στη μείωση του κινδύνου. Για ορισμένους ανθρώπους το γεγονός ότι ο σαδομαζοχισμός είναι συναινετικός τον καθιστά αποδεκτό. Μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί κάποιος τον απολαμβάνει, μα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι σαδομαζοχιστές δεν είναι απάνθρωπα τέρατα. Για πολλούς συμπεριλαμβανομένων πολλών φεμινιστριών το γεγονός ότι είναι προϊόν συναίνεσης τον καθιστά πιο αποτρόπαιο. Μια γυναίκα που αποζητάει ενεργητικά μια σεξουαλική κατάσταση στην οποία είναι ανήμπορη είναι στα μάτια τους μια προδότρια. Δεν έχει προσπαθήσει τόσα χρόνια το γυναικείο κίνημα να πείσει τους ανθρώπους ότι οι γυναίκες δεν είναι εκ φύσεως μαζοχίστριες? Αρχικά αυτό το τσιτάτο σήμαινε ότι οι γυναίκες δεν κατασκευάζουν οι ίδιες τη δευτεροκλασάτη θέση τους στην κοινωνία, δεν την απολαμβάνουν και αποτελούν θύματα μιας κοινωνικά κατασκευασμένης διάκρισης, όχι της βιολογίας. Μια σεξουαλικά μαζοχίστρια βέβαια δε θέλει να βιαστεί, να χτυπηθεί και να αποτελέσει θύμα διάκρισης στο χώρο εργασίας της, ή να την καταπιέσει το σύστημα.Η επιθυμία της να παίξει μια συγκεκριμένη σεξουαλική φαντασίωση διαφέρει πολλά από τη ψευδοψυχιατρική προσταγή ότι ο κόσμος της γυναίκας είναι το νοικοκυριό, η συνουσία και η γέννα.

Κάποιες φεμινίστριες ακόμα ανθίστανται στην περιγραφή του σαδομαζοχισμού ως συναινετικού. Πιστεύουν πως η κοινωνία έχει εκπαιδεύσει όλες μας να δεχόμαστε τις εξουσιαστικές ανισότητες και τις ιεραρχικές σχέσεις.

Όπως είπα πριν είναι αλήθεια ότι η κοινωνία διαμορφώνει τη σεξουαλικότητα. Μπορούμε να αποφασίσουμε ότι θα ακολουθήσουμε κάθε είδους σεξουαλική συμπεριφορά, μα η φαντασία μας και η δυνατότητα μας να πραγματώνουμε αυτές τις αποφάσεις περιορίζονται από την περικλείουσα κουλτούρα.

Όμως δεν πιστεύω ότι ο σαδομαζοχισμός είναι αποτέλεσμα της θεσμοποιημένης αδικίας, όχι περισσότερο τουλάχιστον απ’ όσο είναι ο ετεροφυλοφιλικός γάμος, τα λεσβιακά μπαρ και οι gay σάουνες.Το σύστημα είναι άδικο γιατί κατανέμει προνόμια βάσει της ράτσας, του φύλου και της κοινωνικής τάξης. Κατά μια σαδομαζοχιστική συνεύρεση οι συμμετέχοντες επιλέγουν ένα ρόλο γιατί αυτό εκφράζει καλύτερα τις σεξουαλικές τους ανάγκες, το πως νιώθουν σχετικά με ένα συγκεκριμένο πάρτνερ, η ανάλογα με ποια εξαρτήματα είναι έτοιμα να φορεθούν. Το πιο σημαντικό στο να είσαι τοπ η μπότομ είναι η σεξουαλική απόλαυση. άμα δε σ’αρέσει ο ένας ή ο άλλος ρόλος τότε απλά τον αναστρέφεις. Για προσπάθησε να κάνεις κάτι τέτοιο απ’ το βιολογικό σου φύλο, ή τη ράτσα σου ή την κοινωνική σου τάξη! Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα επηρεάζεται απ’ το σεξισμό, το ρατσισμό κοκ του συστήματος μα η δυναμική μεταξύ top και bottom είναι πολύ διαφορετική μεταξύ άνδρα, γυναίκας, λευκού/μαύρου, αστού και εργάτη. Οι ρόλοι υιοθετούνται και χρησιμοποιούνται διαφορετικά.

Μερικές φεμινίστριες όμως εξακολουθούν βρίσκουν τους ρόλους του σαδομαζοχισμού ενοχλητικούς διότι πιστεύουν ότι προέρχονται από αυθεντικά καταπιεστικές καταστάσεις. Κατηγορούν τον σαδομαζοχισμό ότι είναι φασιστικός λόγω του συμβολισμού που υιοθετείται για να δημιουργηθεί μια σαδομαζοχιστική ατμόσφαιρα. Και πράγματι κάποιοι σαδομαζοχιστές απολαμβάνουν φαντασιώσεις πιο περίπλοκες από μια απλή δομή top εναντίον bottom. Mια σαδομαζοχιστική σκηνή μπορεί να παιχτεί χρησιμοποιώντας πέρσονες φρουρού και φυλακισμένου, μπάτσου και υπόπτου, ναζί και Εβραίου, λευκού και μαύρου, στρέιτ άντρα και γκέι, παπά και αμαρτωλού, δάσκαλου και μαθητή, πουτάνας και πελάτη… κλπ

Ωστόσο κανένα σύμβολο δεν έχει ένα και μοναδικό νόημα. Το νόημα του προέρχεται απ’ το περιεχόμενο στο οποίο χρησιμοποιείται. Ένας σαδομαζοχιστής που φοράει σβάστικα δεν είναι αναγκαστικά ναζί, κάποιος που έχει περασμένες χειροπέδες στη ζώνη του δεν είναι μπάτσος, κάποια που φοράει σκούφο καλόγριας δεν είναι καθολικιά. Ο σαδομαζοχισμός αποτελεί μια παρωδία της κρυμμένης σεξουαλικής φύσης του φασισμού και όχι λατρεία ή αποδοχή του. Νομίζετε πως πολλοί ναζί, μπάτσοι και παπάδες και δάσκαλοι θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε τέτοια σεξουαλική σχέση? Είναι ακόμα λανθασμένο να θεωρούμε πως ο ιστορικός καταπιεστής είναι πάντα τοπ στη σαδομαζοχιστική συνεύρεση. Το παιδί μπορεί να επιβάλλεται στο γονιό, ο φυλακισμένος στον μπάτσο, ο gay στο str8. O διάλογος σε ορισμένες σαδομαζοχιστικές σκηνές μπορεί να ακούγεται σεξιστικός ή ομοφοβικός από τα απέξω, όμως το πραγματικό του νόημα από τα μέσα είναι άλλο. 

΄Ένας μια top αποκαλεί τον/την bottom ψωλορουφήχτρα για να του/τς δίνει μια οδηγία (δηλαδή το στοματικό ερεθισμό), τον/την ερεθισμό, τον/την ενθαρρύνει να αφήσει τις αναστολές και να επιτελέσει μια πράξη την οποία πιθανώς φοβάται, ή απλά να προκληθεί ντροπή και ενοχή η οποία στο συγκεκριμένο πλαίσιο χρησιμεύει ως προωθητικό κι όχι ανασταλτικό στοιχείο της συνεύρεσης.

Ο σαδομαζοχιστικός ερωτισμός επικεντρώνεται σε όποια συναισθήματα απαγορεύονται και ψάχνει έναν τρόπο να αποσπάσει ηδονή απ’ την απαγόρευση. Έτσι αποτελεί το απόγειο του μη παραγωγικού σεξ. Οι φεμινίστριες που κατηγορούν τους σαδομαζοχιστές ότι χλευάζουν τους καταπιεσμένους με το να παίζουν παιχνίδια επιβολής ξεχνούν πως είμαστε κι εμείς καταπιεσμένοι. Υποφέρουμε από την αστυνομική βία, τη βία στους δρόμους, τη διάκριση στα ενοικιαστήρια και στην εργασία. Δεν μας συμπεριφέρονται όπως το σύστημα αντιμετωπίζει τους συνεργάτες και τους υποστηρικτές του.

Το ζήτημα του πόνου είναι μάλλον εξίσου δύσκολο για τις φεμινίστριες με τους πολωμένους ρόλους. Τείνουμε να σχετίζουμε τον πόνο με την αρρώστια και την αυτοκαταστροφή. Πρώτα από όλα ο σαδομαζοχισμός δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά πόνο. Η εναλλαγή εξουσίας είναι πιο ουσιαστική για το σαδομαζοχισμό από την έντονη αίσθηση, την τιμωρία ή την πειθαρχία.Δεύτερον, ο πόνος αποτελεί μια υποκειμενική εμπειρία. Ανάλογα με την περίπτωση μια άλφα αίσθηση μπορεί να σε τρομάξει, να σε οργίσει, να σε παροτρύνει ή να σε καυλώσει. Κάποιοι διαλέγουν να υπομένουν το πόνο αν ο σκοπός τους θεωρείται άξιος. Ούτε η μητέρα τερέζα, ούτε οι μαραθωνόδρομοι θεωρούνται σεξουαλικά ανώμαλοι. Το ότι ο σαδομαζοχισμός καταδικάζεται ενώ ο επίπονος αθλητισμός ή το θρησκευτικό μαρτύριο όχι αποτελεί ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του τρόπου που το σεξ διαχωρίζεται από την κοινωνία μας.Μοιάζουμε ανίκανοι να χρησιμοποιήσουμε την ίδια λογική και συμπόνοια που διαθέτουμε για μη σεξουαλικά θέματα για σεξουαλικά.

Ο σαδομαζοχισμός προσβάλλει το ταμπού που διατηρεί το μυστικισμό του ρομαντικού σεξ. Κάθε πόνος είναι εκούσιος. Μα τα ερεθισμένα άτομα δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν μυρίζουν, δε γεύονται και δε νοιώθουν τον πόνο με τον τρόπο ή την ένταση των μη ερεθισμένων. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν μελανιές οι γρατσουνιές το πρωί μετά από ένα συναρπαστικό σεξ και δεν μπορούν να θυμηθούν καν πότε ή πως ακριβώς τις απέκτησαν. Η αίσθηση που περιλαμβάνει ο σαδομαζοχισμός δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτό. Αυτό που μοιάζει επίπονο στον παρατηρητή, μάλλον γίνεται αντιληπτό ως καύλα, ηδονή κοκ απ’ το μαζοχιστή. Ένας μια καλή/καλός τοπ χτίζει την αίσθηση αργά εναλλάσσοντας τον πόνο με την ηδονή αποδίδοντας διάρκεια και μεγαλύτερη απόλαυση διδάσκοντας στον/στην bottom να ξεπερνάει τα όρια της. Με αρκετά καλή προετοιμασία, φροντίδα και ενθάρρυνση μπορούμε να πετύχουμε όμορφα πράματα. Μια ιδιαίτερη περηφάνια προκύπτει απ’ το να προσφέρεις κάτι το μοναδικό στον/στην εραστή/ερωμένη σου. Ο σαδομαζοχισμός έχει το πάθος να χρησιμοποιεί όλο το σώμα κάθε νευρικό ιστό και κάθε ίχνος σκέψης.

Πρόσφατα άκουσα φεμινίστριες να χρησιμοποιούν τον όρο φεμινισμός σαν επίθετο συνώνυμο με το “αντικειμενοποιημένο”. Οι σαδομαζοχιστές συχνά κατηγορούνται ότι αντικαθιστούν τους ανθρώπους με τα πράματα, ότι αγαπούν το δέρμα, το λάστιχο ή τα καρφιά περισσότερο από αυτόν ή αυτή που τα φοράει. Η αντικειμενοποίηση αρχικά αναφερόταν στη χρήση εικόνων στερεοτυπικά θηλυκών γυναικών προκειμένου να πουληθούν αυτοκίνητα και τσιγάρα. Αναφερόμαστε ακόμα στη σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και στην έννοια ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμες να προσφέρουμε στον άντρα σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς να λαμβάνουμε εμείς κάποια ηδονή και χωρίς το δικαίωμα να αρνηθούμε στο σεξ. Έτσι μια έννοια που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ώστε να επιτεθεί στις διαφημιστικές καμπάνιες των πολυεθνικών και στη σεξουαλική καταπίεση της γυναίκας τώρα χρησιμοποιείται για να επιτεθεί σε μια σεξουαλική μειονότητα.

Οι φετιχιστικές ενδυμασίες φοριούνται ιδιωτικά ή σε σαδομαζοχιστικές συγκεντρώσεις. Κι είναι τόσο απαράδεκτες για τα αφεντικά όσο μια γυναίκα που φοράει δερμάτινη στολή ή καπνίζει πούρο. Αντί να αποτελούν μέρος τς σεξουαλικής κακοποίησης των γυναικών, οι ενδυμασίες αυτές μπορούν να προσφέρουν στις γυναίκες που τις φορούν σεξουαλική απόλαυση και δύναμη. Ακόμα και όταν μια τέτοια ενδυμασία υπερβάλλει τα αρσενικά ή θηλυκά χαρακτηριστικά του φορέα τους, δεν μπορεί να αποκαλεστεί πραγματικά σεξιστική. Η κοινωνία μας πασχίζει να παρουσιάσει την αρρενωπότητα των αντρών και τη θηλυκότητα των γυναικών ως φυσικές και βιολογικά δοσμένες. Οι φετιχιστικές ενδυμασίες παραβιάζουν τον κανόνα αυτό και είναι επιτηδευμένες και θεατρικές. Αφού τα κουστούμια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να αλλάξουν το κοινωνικό φύλο του φορέα τους, θεωρούνται ως μια επιπλέον παραβίαση των σεξιστικών νορμών έμφυλης ενδυμασίας και συμπεριφοράς.

Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε ανθρώπους που έχουν σεξουαλικά φετίχ και σε ανθρώπους που δεν έχουν. Υπάρχει ένα συνεχές ανταπόκρισης σε συγκεκριμένα αντικείμενα, ουσίες, και μέλη του σώματος. Κι ελάχιστοι μπορούν να απολαύσουν το σεξ απλά με οποιοδήποτε/οποιαδήποτε άσχετα με την εμφάνιση του/της. Το μεγαλύτερο μέρος του φετιχισμού θεωρείται απλά κανονική σεξουαλικότητα διότι τα απαραίτητα ερεθίσματα είναι τόσο κοινά και η πρόσβαση σε αυτά τόσο εύκολη που κανείς δεν προσέχει πόσο αναγκαία έχουν καταστεί.

Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις ποικίλουν από την παντελή έλλειψη σχέσης (φαντασίωση-αυνανισμός) έως το σεξ με πολλούς ή έναν παρτνερ. Υπάρχουν πολλοί τρόπο να εκδηλώσεις τρυφερότητα η ενδιαφέρον. Οι βανίλια άνθρωποι στέλνουν λουλούδια, ποιήματα, γλυκά ή αλλάζουν βέρες. Οι σαδομαζοχιστές κάνουν όλα τα παραπάνω αλλά μπορεί ακόμα να γλείφουν μπότες, να φοράνε κολάρο με λουκέτο, ή να χτίσουν για τον αγαπημένο τους ένα κολάρο στο υπόγειο. Δεν υπάρχει μεγάλη αντικειμενική διαφορά μεταξύ μιας φεμινίστριας που προσβάλλεται από το γεγονός ότι η ερωμένη μου γονατίζει μπροστά μου δημοσίως και τους αστούς που καλούν τους μπάτσους επειδή τα gay αγόρια στο διπλανό μπαλκόνι κάνουν γυμνά ηλιοθεραπεία. Η σεξουαλική μου σημειωτική διαφέρει απ’ το mainstream. Kαι λοιπόν δεν μπήκα στο φεμινιστικό κίνημα για να ζω σε μια σαχλή χριστουγεννιάτικη κάρτα.

Συχνά με ρωτάνε αν ο σαδομαζοχισμός θα επιβίωση της επανάστασης. Νομίζω πως όλες οι ταμπέλες και οι κατηγορίες που χρησιμοποιούμε θα υποστούν δραματικές αλλαγές μέσα στα επόμενα 100 χρόνια είτε γίνει η επανάσταση είτε όχι. Θα ήθελα η σεξουαλική ποικιλία να πολλαπλασιαστεί κι όχι να εξαφανιστεί όταν καταργηθούν οι ποινές για τους σεξουαλικά περιπετειώδεις. Μα υπάρχει και μια υπόθεση κρυμμένη μέσα σε αυτή την ερώτηση που με ενοχλεί. Έχω ήδη ασχοληθεί με την υπόθεση ότι οι σαδομαζοχιστές είναι μέρος του συστήματος και όχι μέρος της εξέγερσης. Μα υπάρχει και μια υπόθεση πως πρέπει να μας αρέσει που μας καταπιέζουν που μας καταστέλλουν και μας κακομεταχειρίζονται. Αφού μας αρέσει να φοράμε στολές τότε πρέπει να γουστάρουμε όταν μας την πέφτουν οι μπάτσοι. Αν μας αρέσει να παίζουμε με μαστίγια και σφιγκτήρες θηλών και καυτό κερί τότε θα καυλώνουμε όταν συμμορίες αγοριών μας παίρνουν δυο κυνήγι και μας δέρνουν. Άλλωστε δεν είμαστε πραγματικά άνθρωποι. Δεν είμαστε παρά μια χούφτα από δερμάτινα σακάκια και μπότες και καρφιά.

Σας κάνουμε να νιώθετε άβολα εν μέρει γιατί είμαστε διαφορετικοί, εν μέρει γιατί είμαστε σεξουαλικοί, κι εν μέρει επειδή δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί. Θα θελα να ξερα πότε θα σταματήσετε να μας κατηγορείτε, εμάς τα θύματα τς σεξουαλικής καταστολής για την καταπίεση των γυναικών. Θα θελα να ξερα πότε θα σταματήσετε να μας αντικειμενοποιείτε.