Η αλλαγή στον χώρο της Ψυχιατρικής Επιστήμης για το BDSM

Μια τεράστια αλλαγή έχει επιτελεστεί στον χώρο της Επιστήμης και ειδικότερα της Ψυχιατρικής, όσον αφορά το BDSM.....
Έπειτα από πολλά χρόνια αγώνων και πολιτικής πίεσης, από οργανώσεις όπως η Revise F65, ο ΠαγκόσμιοςΟργανισμός Υγείας, μέσα από την επερχόμενη ενδέκατη έκδοση του διεθνούς εγχειριδίου ψυχιατρικής, International Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-11), η οποία αναμένεται εντός του 2017, προχωράει στην απαλοιφή της κατηγοριοποίησης του ερωτικού σαδομαζοχισμού ως παραφιλίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κατηγορίες του φετιχισμού και του παρενδυτικού φετιχισμού.

Αυτό σημαίνει πως οι φίλοι και οπαδοί του BDSM, καθώς επίσης και διάφορες κατηγορίες φετιχιστών, αποενοχοποιούνται και οι ερωτικές επιλογές τους θεωρούνται πλέον ως "φυσιολογικές".

Η απενοχοποίηση του S&M και των φετίχ συντελείται 120 χρόνια μετά την αρχική τους κατηγοριοποίηση από τον ψυχίατρο Richard von Krafft-Ebing, σύγχρονο του Freud, ο οποίος με το βιβλίο του Psychopathia Sexualis, ενοχοποίησε μια σειρά από ερωτικές πρακτικές που ήταν κοινές ακόμα και την εποχή εκείνη και επηρέασε βαθύτατα την κοινή γνώμη σχετικά με το τι θεωρείται ορθή ερωτική πρακτική και τι παραφιλία.

Η κατηγοριοποίηση του ερωτικού σαδομαζοχισμού, της ομοφυλοφιλίας και του φετιχισμού ως παραφιλιών, βασίστηκε εξαρχής σε μια προσωπική, ηθικολογική άποψη για το αντικείμενο και όχι σε επιστημονικά δεδομένα. Ο von Krafft-Ebing χαρακτήριζε οποιαδήποτε ερωτική δραστηριότητα που δεν είχε αποκλειστικό σκοπό την τεκνοποίηση ως "διαστροφή". Αυτό επηρέασε με τη σειρά του την ψυχιατρική, η οποία καταδίκασε κάθε διαφορετική ερωτική δραστηριότητα ως παραφιλία.

Το αποτέλεσμα ήταν πως για περισσότερο από έναν αιώνα, πολλοί άνθρωποι κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν, εξοστρακίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν και οδηγήθηκαν στο θάνατο καθώς η κοινωνία, ο Νόμος και το κράτος έκριναν βάσει των απόψεων του βιβλίου αυτού, που υιοθετήθηκαν ως δόγμα από την Επιστήμη. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία του ιδιοφυούς μαθηματικού Alan Turing, του "πατέρα της πληροφορικής", που ήταν ομοφυλόφιλος. Το 1954 ο Turing συνελήφθη ενώ συναντούσε έναν άλλο άνδρα, καταδικάστηκε σε χημικό ευνουχισμό ως παραφιλικός και τελικά οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, καθώς δεν άντεχε άλλο την κατακραυγή και την καταστροφή του σώματός του.

Την βασική επιχειρηματολογία για την απαλοιφή του χαρακτηρισμού των πρακτικών αυτών ως παραφιλίες από το ICD-11, την παρείχε η νορβηγική οργάνωση Revise F65, η οποία σε συνεργασία με ιατρούς και επιστήμονες κατόρθωσε σιγά-σιγά να αλλάξει την αντίληψη της Επιστήμης για αυτές τις ερωτικές δραστηριότητες, μετά από επίμονες προσπάθειες, πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις και δημόσιο διάλογο.

Ο ψυχαναγκαστικός σαδισμός και μαζοχισμός θα εξακολουθούν φυσικά να θεωρούνται παραφιλίες και η βασική παράμετρος για τον χαρακτηρισμό τους είναι η ύπαρξη συναίνεσης στις πράξεις ή όχι. Η ίδια η φιλοσοφία του BDSM, γνωστή ως SSC ή ΑΛΣ – Ασφάλεια, Λογική και Συναίνεση – χρησιμοποιεί αυτή την παράμετρο για να διαφοροποιήσει την έννοια της κακοποίησης από το ερωτικό παιχνίδι. Πλέον για πρώτη φορά, η ύπαρξη ή όχι συναίνεσης ανάμεσα σε ενήλικες, προτείνεται να υιοθετηθεί και από την επιστήμη ως το βασικό κριτήριο χαρακτηρισμού ή μη μιας δραστηριότητας ως παραφιλίας και όχι μια αυθαίρετη ηθικολογία μιας άλλης εποχής, που επιβίωσε για περισσότερο από έναν αιώνα.

Το άρθρο F65 του ICD μέχρι την τελευταία έκδοση 10, περιελάβανε τον ερωτικό σαδισμό, τον ερωτικό μαζοχισμό, τον φετιχισμό και τον παρενδυτικό φετιχισμό ως παραφιλίες, αλλά το έκανε υπό βασικές προϋποθέσεις: Να αποτελεί αποκλειστικά την βασική ερωτική δραστηριότητα του ασθενούς, να συντελείται για πάνω από 6 μήνες και να επιφέρει σημαντική δυσφορία. Πλέον, ακόμα και αυτά τα κριτήρια τείνουν να καταργηθούν εντελώς και να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους να επιλέξουν οι ίδιοι για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και όχι κάποια αυθεντία, κάποιο ιερατείο ή ένα δικαστήριο που βασίζεται σε ένα βιβλίο ηλικίας 120 ετών.

Κείμενο, έρευνα: Phoenix

Βιβλιογραφία:

Geoffrey M. Reed, Jack Drescher, Richard B. Krueger, Elham Atalla, Susan D. Cochran, Michael B. First, Peggy T. Cohen-Kettenis, Iván Arango-de Montis, Sharon J. Parish, Sara Cottler, Peer Briken, Shekhar Saxena. Disorders related to sexuality and gender identity in the ICD-11: revising the ICD-10 classification based on current scientific evidence, best clinical practices, and human rights considerations. 22 September 2016. Link: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/wps.20354/full

World Health Organization (ed.). The ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders. Clinical descriptions and diagnostic guidelines, vol. I. WHO, Geneva, 1992.

Peer Briken, Entwicklungslinien der Sexualwissenschaft, Forensische Psychiatrie, Psychologie, Kriminologie, 2016

Charles Moser. Paraphilia: A Critique of a Confused Concept. In: Peggy J. Kleinplatz (ed.), New Directions in Sex Therapy: Innovations and Alternatives. Brunner-Routledge, Philadelphia, 2001. pp. 91-108.

Richard von Krafft-Ebing. Λήμμα Wikipedia. Link: https://en.wikipedia.org/wiki/Richard_von_Krafft-Ebing

Paula J. Caplan. How do they decide who is normal? The bizarre, but true, tale of the DSM process. Canadian Psychology, 32(2), (1991), pp. 162-170.

Revise F65. Link: http://revisef65.net/english/

Magnus. Revise F65! The ICD-10 paraphilia diagnoses. March 6, 2002. Link: http://revisef65.net/2002/03/06/revise-f65-icd-10-paraphilia-diagnoses/

Roy F. Baumeister, Jennifer L. Butler. Sexual Masochism: Deviance without Pathology. In: Donald Richard Laws, William O’Donohue (eds.), Sexual Deviance: Theory, Assessment, and Treatment. Guilford Publications, New York, 1997.

Gloria G. Brame, William D. Brame, Jon Jacobs. Different Loving: The World of Sexual Dominance and Submission. Villard, New York, 1993.