Γεννημένη στη Βενεζουέλα, η Maria Beatty έχει σκηνοθετήσει, παράγει και πρωταγωνιστήσει σε 25 Σ/Μ ταινίες τα τελευταία 17 χρόνια. Από το 1994 έχει γίνει γνωστή για τις ταινίες της που εξερευνούν τα βάθη της θηλυκής σεξουαλικότητας και φαντασίωσης, θέτοντας καινούρια standard στο λεσβιακό cinema. Έχει σαφές επιρροές από Εξπρεσιονιστικό Γερμανικό Cinema, Γαλλικό Σουρεαλισμό, Αμερικάνικο Film Noir, και underground gay καλλιτέχνες όπως ο Kenneth Anger και Jean Genet. To σοφιστικέ στυλ της (κυρίως ασπρόμαυρες ) μας περιβάλει με μια αισθητική που μας ανησυχεί και ταυτόχρονα μας συναρπάζει.
Το 1989 σκηνοθέτησε την πρώτη της ταινία "Gang of souls", ένα ντοκυμαντέρ που εξετάζει την επιρροή των beat ποιητών. Μερικοί από τους καλλιτέχνες που περιλαμβάνονται στην ταινία είναι: William Burroughs, Allen Ginsberg, Gregory Corso, Jim Carool, Marianne Faithfull, Richard Hell, Lydia Lunch και Henry Rollins. Το 1991 γύρισε το δεύτερο ντοκυμαντέρ της με τίτλο ‘Sphinxes Without Secrets’ το οποίο ασχολείται με τις πιο προκλητικές performance artists: Diamanda Galas, Carolee Scheemann, Holly Hughes, Annie Sprinkle και πολλές άλλες. Μόλις έχει τελειώσει τη ταινία της με τίτλο ‘Boy in a Bathtub’. Μένει στο Παρίσι.
Ανεξάρτητα με το πώς οριοθετείτε και τοποθετείτε την σεξουαλικότητα σας οι ταινίες της Maria Beatty είναι αριστουργήματα που δεν πρέπει να χάσετε. Με σβηστά τα φώτα σε μια αίθουσα προβολής αφήστε την να σας συναρπάσει, να χωθεί και να απενοχοποιησει τις πιο ανείπωτες φαντασιώσεις σας.
H Maria Beatty, προτού αρχίσει να σκηνοθετεί τις δικές της ταινίες, κινηματογραφούσε και μόνταρε ταινίες για φεμινίστριες περφόρμερ που μιλάγανε προκλητικά και ανοιχτά για το sex και το gender, όπως η Annie Sprinkle και η Carolee Schneemann. Στη συνέχεια, όμως, άρχισε να σκηνοθετεί τις δικές της πορνογραφικές ταινίες, καταγράφοντας τον πόθο της για κυριαρχικές γυναίκες. Έγινε και αυτή επαγγελματίας sexworker, ενώ παράλληλα έκανε τις εμπειρίες της υλικό για τις παραγωγές της. Οι ταινίες της, όπως αναφέρει σε συνέντευξή της στην Katrien Jacobs, αποτελούνται από μια παράταξη σκηνών στυλιζαρισμένης (όσον αφορά την κινηματογράφηση, την αισθητική, τη μουσική και το φωτισμό) λεσβιακής κυριαρχίας και υποταγής που παίζονται από life-style προσωπικότητες του Σ/Μ κόσμου.
Στην αρχή όχι μόνο έκανε την παραγωγή, τη σκηνοθεσία και το μοντάζ των ταινιών της αλλά και πρωταγωνιστούσε σε αυτές εξαιτίας της άμεσης γνώσης της και των καθημερινών της εμπειριών ως επαγγελματία submissive στα σκοτεινά καταγώγια της Νέας Υόρκης.
Η ίδια λέει: "Η μεγάλη μου μεταμόρφωση έγινε όταν αποφάσισα να παραγάγω ταινίες που είχαν να κάνουν με τη δική μου ερωτική εμπειρία, αντί να προσπαθώ να αποτυπώσω τις εμπειρίες άλλων. Νομίζω ότι τα βίντεο μου είναι ακόμη κατά κάποιο τρόπο μοναδικά και διαφέρουν από την εμπορική πορνογραφία, γιατί η αγορά αυτή ελέγχεται από μια αντρική μαφία που εστιάζει σε εύκολες, καθόλου απαιτητικές και/ή επιθετικές, ωμές σκηνές σεξ. Στις δικές μου ταινίες, υπάρχει, πιστεύω, μια ανεμελιά και μια ομορφιά που δείχνουν το σεξ με έναν πιο κομψό, αισθησιακό, θηλυκό τρόπο. Για παράδειγμα, το The Elegant Spanking (1995), η πρώτη μου ταινία, που γυρίστηκε σε ασπρόμαυρό 16mm φιλμ, είναι η ιστορία μιας πραγματικής σχέσης που είχα τότε στη ζωή μου.
Η τελετή κυριαρχίας-υποταγής μεταξύ δύο γυναικών αποτυπωνόταν μέσα από τα συνεχώς εντεινόμενα συναισθήματα και την αγάπη μας που μεταμορφωνόταν σε συνεργασία. "Χρειάζομαι χώρο για να εξελιχθώ καλλιτεχνικά μέσω πιο προσωπικών παραγωγών. Θέλω να επιτύχω μια ισορροπία μεταξύ αυτού που είναι εμπορικό και αυτού που θα καταξιώσει το όνομά μου στον κόσμο του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Η σεξουαλικότητα μου αλλά και η εργασία μου ως καλλιτέχνη στη Σ/Μ βιομηχανία όλα αυτά τα χρόνια αποτέλεσε για μένα πηγή γνώσης και εμπειρίας.
Το μοίρασμα και η ανταλλαγή ιδεών με άλλες γυναίκες που εργάζονταν σε αυτή τη βιομηχανία είχαν ενδυναμωτικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, και αυτές οι εμπειρίες με τον καιρό μετατράπηκαν στις ταινίες μου. Ήταν ένας τρόπος έρευνας και ανάπτυξης της σεξουαλικής γνώσης μου. Σχετικά με τη λογοκρισία, λέει: "Παρόλο που αποδοκιμάζω τη λογοκρισία, σίγουρα υπάρχουν κάποιες ταινίες που πρέπει να απαγορεύονται, για παράδειγμα η παιδική πορνογραφία. Όμως, νομίζω, θα ήταν γελοίο αν λογοκρίνονταν ταινίες όπως οι δικές μου, γιατί είναι κατά κύριο λόγο διασκεδαστικές και καλλιτεχνικές.
Σε μερικές ταινίες οι πρωταγωνίστριες φαίνονται πολύ μικρές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτω από το επιτρεπόμενο όριο ηλικίας. Κρατάω τα έργα μου μέσα στα επιτρεπτά όρια, παρόλο που μερικές φορές θα ήθελα να σοκάρω πραγματικά, να τα τραβήξω στα άκρα. Αλλά δεν το κάνω. Όχι τόσο λόγω ηθικών φραγμών, αλλά κυρίως για λόγους αισθητικής. Προτιμώ να κινούμαι με λεπτότητα. θέλω να αφήνω ελεύθερη τη φαντασία και αυτό είναι πολύ πιο συναρπαστικό. Δε θεωρώ ιδιαίτερα ερωτικό το σκληρό πορνό με τη διείσδυση.
Θεωρούμαι πολύ σκληρή παίκτρια και το απολαμβάνω αφάνταστα όταν η κυρίαρχη γυναίκα είναι δημιουργική και έμπειρη. Αλλά κάποια από τα πράγματα που κάνω είναι από αυτά που δεν πρέπει να τα δοκιμάσει κανείς στο σπίτι του. Δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι αυτά που κάνω εγώ είναι αποδεκτά από πολλές γυναίκες που τους αρέσει η υποταγή. Κάποια πράγματα είναι καλό να γίνονται από ανθρώπους που είναι πολύ επιδέξιοι και αγαπούν αυτούς που υποτάσσονται.
