21/7/09
Buck Angel: Ο Πρώτος FTM Pornstar
Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη.
Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.
Maria Beatty: H Iέρεια του BDSM
Γεννημένη στη Βενεζουέλα, η Maria Beatty έχει σκηνοθετήσει, παράγει και πρωταγωνιστήσει σε 25 Σ/Μ ταινίες τα τελευταία 17 χρόνια. Από το 1994 έχει γίνει γνωστή για τις ταινίες της που εξερευνούν τα βάθη της θηλυκής σεξουαλικότητας και φαντασίωσης, θέτοντας καινούρια standard στο λεσβιακό cinema. Έχει σαφές επιρροές από Εξπρεσιονιστικό Γερμανικό Cinema, Γαλλικό Σουρεαλισμό, Αμερικάνικο Film Noir, και underground gay καλλιτέχνες όπως ο Kenneth Anger και Jean Genet. To σοφιστικέ στυλ της (κυρίως ασπρόμαυρες ) μας περιβάλει με μια αισθητική που μας ανησυχεί και ταυτόχρονα μας συναρπάζει.
Αθήνα - SinCity
Όταν νυχτώνει, η Αθήνα δεν είναι η άγρια πόλη του καθημερινού εργασιακού στρες. Πολλοί από τους καθημερινούς νοικοκυραίους, όμως, συνεχίζουν να ζουν με τους παλμούς στο φουλ. Ζουν την ένταση της ερωτικής απελευθέρωσης σε ασυνήθιστες δόσεις και με παράξενους συνδυασμούς.Καμπαρέ, στριπτιζάδικα, sex shops φιλοξενούν ανομολόγητα πάθη, χαριτωμένες παραξενιές, ηδονές που λίγα χρόνια πριν θεωρούνταν απαγορευμένες. Φυσικά, όλα συμβαίνουν υπό το άγρυπνο βλέμμα των θεματοφυλάκων των ηθών, που λένε ότι επαγρυπνούν. Φύλακες, γρηγορείτε, λοιπόν, διότι εδώ πέρα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα...
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ-SINCITY
Από τον Γιάννη Παπαδημητρίου
Φωτογραφίες: Αλεξία Τσαγκάρη
Περιοδικό Ταχυδρόμος
Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009
18/7/09
Betie Page: Mια Γυναίκα Icon
Κάθε φωτογραφία της Bettie Page, είτε την απεικονίζει σε πόζες με ψηλοτάκουνα, είτε πλάι σε λούτρινα αρκουδάκια, είτε με φόντο μια κοσμοπολίτικη παραλία, είτε το δωμάτιο κάποιου φτηνού επαρχιακού μοτέλ, είτε τραβηγμένη από έναν επαγγελματία φωτογράφο, είτε από έναν ερασιτέχνη, είναι μοναδική. Και αυτό, γιατί η Bettie δεν ήταν απλά ένα φωτομοντέλο, αλλά κάτι πέρα από αυτό, κάτι πολύ περισσότερο. Μια θρυλική φιγούρα, τόσο σήμερα, όσο και την εποχή που μεσουρανούσε, κάθε εικόνα της κρύβει και λίγη από τη μαγεία της, ξεχειλίζει από ερωτισμό. Αλλά, ποια ακριβώς είναι η Bettie Page;
Η Bettie Page είναι το πιο δημοφιλές Pin-Up μοντέλο της Αμερικής των 1950's. Εμφανίστηκε σε αμέτρητα αντρικά περιοδικά, διαφημίσεις, εξώφυλλα μυθιστορημάτων, τηλεοπτικά σόου, καθώς και σε μερικά φιλμ, μέχρι και το 1957, οπότε τα φώτα της δημοσιότητας έχασαν τα ίχνη της και εκείνη, με την σειρά της, "εξαφανίστηκε" από προσώπου γης (αλα Greta Garbo).
Γεννημένη στις 22 Απριλίου του 1923, στο Nashville του Tennessee, η Bettie Page ήταν το δεύτερο από τα έξι παιδιά του ζεύγους Walter Roy Page και Edna Mae Pirtle. Η οικογένειά της ήταν φτωχή και ταξίδευε από πόλη, σε πόλη, όταν η Bettie ήταν ακόμα βρέφος. Από πολύ μικρή ηλικία, γνώρισε την πικρή πλευρά της ζωής, όταν οι γονείς της πήραν διαζύγιο στις αρχές της δεκαετίας 1930. Το παραπάνω γεγονός, σύντομα έφερε την μικρή Bettie αντιμέτωπη με την ευθύνη της επιμέλειας των μικρότερων αδερφών της, μιας και η μητέρα της, λόγο εργασίας, απουσίαζε τις περισσότερες ώρες από το σπίτι με σκοπό να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση της οικογένειας.
Γεννημένη στις 22 Απριλίου του 1923, στο Nashville του Tennessee, η Bettie Page ήταν το δεύτερο από τα έξι παιδιά του ζεύγους Walter Roy Page και Edna Mae Pirtle. Η οικογένειά της ήταν φτωχή και ταξίδευε από πόλη, σε πόλη, όταν η Bettie ήταν ακόμα βρέφος. Από πολύ μικρή ηλικία, γνώρισε την πικρή πλευρά της ζωής, όταν οι γονείς της πήραν διαζύγιο στις αρχές της δεκαετίας 1930. Το παραπάνω γεγονός, σύντομα έφερε την μικρή Bettie αντιμέτωπη με την ευθύνη της επιμέλειας των μικρότερων αδερφών της, μιας και η μητέρα της, λόγο εργασίας, απουσίαζε τις περισσότερες ώρες από το σπίτι με σκοπό να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση της οικογένειας.
Χρόνια αργότερα, στην εφηβεία, η Bettie και οι αδερφές της ξόδευαν αμέτρητες ώρες, δοκιμάζοντας διαφορετικά στυλ μακιγιάζ και κομμώσεων, μιμούμενες τις αγαπημένες τους Σταρ του Σινεμά. Επίσης, την ίδια περίοδο, έμαθε ράψιμο και μαγειρική σε τοπικά κοινωνικά κέντρα. Στα ίδια κέντρα, βρήκε και ένα καταφύγιο, μακριά από το σπίτι της, όπου μπορούσε να ηρεμήσει, να κάνει τις Σχολικές της εργασίες και να διαβάσει βιβλία. Στο Γυμνάσιο, η σκληρή μελέτη και η πειθαρχία την κράτησαν στην κορυφή της βαθμολογίας, ενώ παράλληλα, υπήρξε μέλος της Γυμνασιακής Δραματικής Λέσχης, καθώς και συν-εκδότρια της εφημερίδας της Σχολής.
Με το τέλος των Γυμνασιακών σπουδών της, η Bettie κέρδισε μια υποτροφία στο Κολέγιο του Peabody, όπου για ένα διάστημα, φλέρταρε με την ιδέα να γίνει ηθοποιός. Το Φεβρουάριο του 1943, παντρεύτηκε τον Billy Neal, με τον οποίο, ήδη, διατηρούσε δεσμό δύο χρόνων. Αφού πήρε το πτυχίο της, μετακόμισε μαζί με τον άντρα της στο San Francisco, όπου και πόζαρε σαν μανεκέν, για πρώτη φορά, σε ένα τοπικό κατάστημα γουναρικών.
Με το τέλος των Γυμνασιακών σπουδών της, η Bettie κέρδισε μια υποτροφία στο Κολέγιο του Peabody, όπου για ένα διάστημα, φλέρταρε με την ιδέα να γίνει ηθοποιός. Το Φεβρουάριο του 1943, παντρεύτηκε τον Billy Neal, με τον οποίο, ήδη, διατηρούσε δεσμό δύο χρόνων. Αφού πήρε το πτυχίο της, μετακόμισε μαζί με τον άντρα της στο San Francisco, όπου και πόζαρε σαν μανεκέν, για πρώτη φορά, σε ένα τοπικό κατάστημα γουναρικών.
Η Bettie, αποφάσισε να περάσει μερικά από τα επόμενα χρόνια της ζωής της ταξιδεύοντας και, από τα μέρη που επισκέφτηκε, εκείνα που λάτρεψε περισσότερο, ήταν η Ταϊτή και το Μαϊάμι. Το Νοέμβριο του 1947 πήρε την απόφαση να χωρίσει με τον άντρα της και εν συνεχεία μετακόμισε στην Νέα Υόρκη. Στα 1950, σε μια βόλτα στην παραλία του Coney Island, γνωρίστηκε με τον Jerry Tibbs, έναν αστυφύλακα που είχε για χόμπι του την Φωτογραφία. O Tibbs ήταν ο άνθρωπος που έφτιαξε το πρώτο φωτογραφικό της πορτφόλιο, όμως τίποτα, μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν προϊδέαζε την Bettie για το πόσο πολύ επρόκειτο να αλλάξει η ζωή της μετά από αυτό.
Την ίδια περίοδο, η Bettie απέκτησε και το σήμα κατατεθέν της, την κόμμωσή της. Κατά τη διάρκεια κάποιων φωτογραφήσεων, ο Tibbs την συμβούλεψε να κόψει τα μαλλιά της σε αφέλειες, εξαιτίας του μεγάλου μετώπου της. Εκείνη ακολούθησε την συμβουλή του και έτσι απέκτησε το στοιχείο που, αργότερα, θα την έκανε απευθείας αναγνωρίσιμη.
Ο Tibbs άρχισε, σιγά-σιγά, να συστήνει την Bettie και σε άλλους φωτογράφους, μερικοί εκ' των οποίων οργάνωναν δημιουργικές εξορμήσεις στην ύπαιθρο. Μέσα σε λίγους μήνες, η φήμη της είχε εξαπλωθεί και η καριέρα της, σαν μοντέλο, "απογειώθηκε". Από τις Φωτογραφικές Λέσχες, πέρασε, σταδιακά, σε περιοδικά όπως το Wink, το Eyeful, το Titter και το Beauty Parade. Αλλά η μεγάλη επιτυχία, ήρθε όταν δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες της στα περιοδικά του εκδότη Robert Harrison.
Την ίδια περίοδο, η Bettie απέκτησε και το σήμα κατατεθέν της, την κόμμωσή της. Κατά τη διάρκεια κάποιων φωτογραφήσεων, ο Tibbs την συμβούλεψε να κόψει τα μαλλιά της σε αφέλειες, εξαιτίας του μεγάλου μετώπου της. Εκείνη ακολούθησε την συμβουλή του και έτσι απέκτησε το στοιχείο που, αργότερα, θα την έκανε απευθείας αναγνωρίσιμη.
Ο Tibbs άρχισε, σιγά-σιγά, να συστήνει την Bettie και σε άλλους φωτογράφους, μερικοί εκ' των οποίων οργάνωναν δημιουργικές εξορμήσεις στην ύπαιθρο. Μέσα σε λίγους μήνες, η φήμη της είχε εξαπλωθεί και η καριέρα της, σαν μοντέλο, "απογειώθηκε". Από τις Φωτογραφικές Λέσχες, πέρασε, σταδιακά, σε περιοδικά όπως το Wink, το Eyeful, το Titter και το Beauty Parade. Αλλά η μεγάλη επιτυχία, ήρθε όταν δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες της στα περιοδικά του εκδότη Robert Harrison.
Για τα επόμενα δυο χρόνια (1953-54), η Bettie πόζαρε στο στούντιο Movie Star News, των αδερφών Irvin και Paula Klaw, (εικόνες φετιχιστικών αμφιέσεων και σαδομαζοχιστικών καταστάσεων, οι οποίες, σε σύγκριση με τα σημερινά αισθητικά δεδομένα, χαρακτηρίζονται από την αφέλεια που αποπνέουν), καθώς και για την φωτογράφο Bunny Yeager (σε αμέτρητα καλλιτεχνικά γυμνά, αλλά και σαν κορίτσι της ζούγκλας, πλαισιωμένο από λεοπαρδάλεις και πιθήκους). Οι φωτογραφίες εκείνης της διετίας θεωρούνται και οι πιο αντιπροσωπευτικές της.
Τον Ιανουάριο του 1955, η Bettie έγινε εξώφυλλο του μηνιαίου περιοδικού Playboy και την ίδια χρονιά, κέρδισε τον τίτλο: Το Κορίτσι με την Τέλεια Σιλουέτα.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να αναφερθεί ότι στην δεκαετία του 1950, την δεκαετία που η Bettie έλαμψε, κανένας δεν έπαιρνε στα σοβαρά την, τότε αποκαλούμενη, Trash κουλτούρα. Κανένας ειδικός της Τέχνης δεν διέκρινε, ακόμα, το παραμικρό ίχνος αξίας σε οποιοδήποτε τομέα της Pop Art. Κανένας δεν είχε εκτιμήσει το συγγραφικό έργο του Raymond Chandler (σήμερα θεωρούμενου εκ’ των σημαντικότερων συγγραφέων του 20ου αιώνα), o οποίος, την εποχή εκείνη, έγραφε διηγήματα για το Pulp περιοδικό Μαύρη Μάσκα (Black Mask). Φυσικό, αφού τα Pulp περιοδικά, τα Κόμικς και τα Καρτούν, ακόμη και η μεγαλύτερη μερίδα των Κινηματογραφικών Ταινιών, θεωρούνταν σκουπίδια, προϊόντα μιας υποκουλτούρας που δεν κατάφερναν να σταθούν δίπλα σε έργα "Υψηλής" Τέχνης. Όσο για τα αντρικά περιοδικά, εκείνα με τις σκανδαλιστικές (για την δεκαετία του 1950) εικόνες τους και τις ένθετες αφίσες κοριτσιών (Pin-Up), όπως η Marilyn Monroe, η Eartha Kitt και φυσικά η Bettie, για εκείνα ούτε συζήτηση.
Το 1957, η Bettie εγκατέλειψε την Νέα Υόρκη και μετακόμισε στην Φλόριντα. Η καριέρα της έλαβε τέλος, ακριβώς την στιγμή που βρισκόταν στο ζενίθ της δημοτικότητας. Στις 26 Νοεμβρίου του 1958, παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, τον Armond Walterson. Το ζευγάρι χώρισε το 1963 και αρκετά αργότερα, η Bettie παντρεύτηκε, για τρίτη φορά, με τον Harry Lear. Ένας ακόμη γάμος που έληξε άδοξα.
Τον Ιανουάριο του 1955, η Bettie έγινε εξώφυλλο του μηνιαίου περιοδικού Playboy και την ίδια χρονιά, κέρδισε τον τίτλο: Το Κορίτσι με την Τέλεια Σιλουέτα.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να αναφερθεί ότι στην δεκαετία του 1950, την δεκαετία που η Bettie έλαμψε, κανένας δεν έπαιρνε στα σοβαρά την, τότε αποκαλούμενη, Trash κουλτούρα. Κανένας ειδικός της Τέχνης δεν διέκρινε, ακόμα, το παραμικρό ίχνος αξίας σε οποιοδήποτε τομέα της Pop Art. Κανένας δεν είχε εκτιμήσει το συγγραφικό έργο του Raymond Chandler (σήμερα θεωρούμενου εκ’ των σημαντικότερων συγγραφέων του 20ου αιώνα), o οποίος, την εποχή εκείνη, έγραφε διηγήματα για το Pulp περιοδικό Μαύρη Μάσκα (Black Mask). Φυσικό, αφού τα Pulp περιοδικά, τα Κόμικς και τα Καρτούν, ακόμη και η μεγαλύτερη μερίδα των Κινηματογραφικών Ταινιών, θεωρούνταν σκουπίδια, προϊόντα μιας υποκουλτούρας που δεν κατάφερναν να σταθούν δίπλα σε έργα "Υψηλής" Τέχνης. Όσο για τα αντρικά περιοδικά, εκείνα με τις σκανδαλιστικές (για την δεκαετία του 1950) εικόνες τους και τις ένθετες αφίσες κοριτσιών (Pin-Up), όπως η Marilyn Monroe, η Eartha Kitt και φυσικά η Bettie, για εκείνα ούτε συζήτηση.
Το 1957, η Bettie εγκατέλειψε την Νέα Υόρκη και μετακόμισε στην Φλόριντα. Η καριέρα της έλαβε τέλος, ακριβώς την στιγμή που βρισκόταν στο ζενίθ της δημοτικότητας. Στις 26 Νοεμβρίου του 1958, παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, τον Armond Walterson. Το ζευγάρι χώρισε το 1963 και αρκετά αργότερα, η Bettie παντρεύτηκε, για τρίτη φορά, με τον Harry Lear. Ένας ακόμη γάμος που έληξε άδοξα.
Χάρη στις αισθησιακές καμπύλες του κορμιού της, το γλυκό παιδικό της χαμόγελο, τα σπινθηροβόλα, γκριζογάλανα μάτια της και την πρωτότυπη κώμη των κατάμαυρων μαλλιών της (καθώς επίσης και στις προκλητικές φωτογραφίες της), ο θρύλος της Bettie Page μεγάλωνε χρόνο με το χρόνο, φτάνοντας στην δεκαετία του 1990, στο σημείο το κορίτσι από το Tennessee, με τον αέρα του κοριτσιού της διπλανής πόρτας, να θεωρείται ένα είδωλο του Μodeling (και κατ' επέκταση του Σεξ), ένα διαχρονικό σύμβολο Ομορφιάς και Θηλυκότητας.
Οι εικόνες της Bettie έχουν εμπνεύσει και επηρεάσει το έργο ζωγράφων, σχεδιαστών κόμικς, συγγραφέων, ακόμα και κοινωνιολόγων. Μεγάλη, δε, είναι η μερίδα του κοινού που την θεωρεί πρωτομάστορα της Σεξουαλικής Επανάστασης (η οποία, παρεμπίπτοντος, ξέσπασε μια ολόκληρη δεκαετία μετά την εξαφάνισή της).
Οι εικόνες της Bettie έχουν εμπνεύσει και επηρεάσει το έργο ζωγράφων, σχεδιαστών κόμικς, συγγραφέων, ακόμα και κοινωνιολόγων. Μεγάλη, δε, είναι η μερίδα του κοινού που την θεωρεί πρωτομάστορα της Σεξουαλικής Επανάστασης (η οποία, παρεμπίπτοντος, ξέσπασε μια ολόκληρη δεκαετία μετά την εξαφάνισή της).
Το 1992, έπειτα από δεκαετίες μυστηρίου και σιωπής, αποκαλύφθηκε ότι η Bettie Page ήταν ακόμα ζωντανή και ότι, απλά ζούσε μια ήσυχη ζωή, μετά την περιβόητη "εξαφάνισή" της. Σήμερα, στα 84 της χρόνια, χαίρεται για την απήχηση που έχει ανά τον κόσμο και δεν μετανιώνει για τίποτα, παρόλο που έχει αφοσιωθεί στον Κύριο. Σπανιότατα δίνει κάποιες συνεντεύξεις, αρνούμενη επίμονα, ωστόσο, να φωτογραφηθεί, εκφράζοντας την επιθυμία να την θυμούνται όπως ακριβώς ήταν τότε. Και πραγματικά, στις καρδιές των αναρίθμητων θαυμαστών της, η Bettie θα παραμείνει για πάντα η βασίλισσα των Pin-Up, το κορίτσι της διπλανής πόρτας.
Seirios 79 (2005)
Seirios 79 (2005)
Τα Sex Shops δεν είναι Tαμπού!
Το 25% των παντρεμένων ανθρώπων, με 10- 12 χρόνια έγγαμης ζωής, καταφεύγουν στα σεξουαλικά βοηθήματα για να βελτιώσουν και να αυξήσουν την ερωτική τους διάθεση. Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, τα λεγόμενα sex shops, δεν αποτελούν πλέον ταμπού για τα παντρεμένα ζευγάρια και τους νέους.
Η πραγματοποίηση των σεξουαλικών φαντασιώσεων στον έρωτα, είναι το μυστικό για μια πετυχημένη σχέση, πολύ περισσότερο για έναν επιτυχημένο γάμο, λένε οι ειδικοί και ολοένα και περισσότερα ζευγάρια, όλων των ηλικιών, επισκέπτονται καταστήματα sex shop, προκειμένου να ανανεώσουν την ερωτική τους ζωή.
Η πραγματοποίηση των σεξουαλικών φαντασιώσεων στον έρωτα, είναι το μυστικό για μια πετυχημένη σχέση, πολύ περισσότερο για έναν επιτυχημένο γάμο, λένε οι ειδικοί και ολοένα και περισσότερα ζευγάρια, όλων των ηλικιών, επισκέπτονται καταστήματα sex shop, προκειμένου να ανανεώσουν την ερωτική τους ζωή.
Swinging: Sex με Aνταλλαγή Συντρόφων
Τι είναι ακριβώς το swinging; Πρόκειται για ερωτικές συναντήσεις μεταξύ δύο ζευγαριών, όπου οι σύντροφοι συναινούν στην ανταλλαγή συντρόφων ...; Στην Αθήνα, υπάρχει ένα και μοναδικό τέτοιο club, οι θαμώνες του οποίου συνεχώς αυξάνονται.
9/7/09
Γυναίκες με Μπότες
Τα φετιχ στην μόδα, τα στρατιωτικά καπέλα, οι μπότες και το ημίγυμνο, δημιουργούν ένα πολύ εκκεντρικό αποτέλεσμα πάνω στην πασαρέλα
5/7/09
Συνέντευξη της Fetish Goddess Eva στο Greek Foot
Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη.
Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.
1/7/09
Michael Jackson: His Music Will Live Forever
Γεννήθηκε στο Γκάρι της Ιντιάνα. Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως τραγουδιστής της Motown με το συγκρότημα Jackson 5 (αποτελούμενο από τα αδέλφια Jackson), στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Ενώ ήταν ακόμη μέλος των Jackson 5, το 1971 ξεκίνησε τις πρώτες σόλο ηχογραφήσεις του στην ίδια εταιρία. Το 1975 το συγκρότημα αποχώρησε από τη Motown και εντάχθηκε στο δυναμικό της Epic αλλάζοντας το όνομα σε Jacksons. Ο Τζάκσον άρχισε ουσιαστικά τη σόλο σταδιοδρομία του το 1979 με τον δίσκο Off the Wall (τυπικά αποχώρησε από τους Jacksons το 1987). Από τότε, είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους εμπορικά καλλιτέχνες στην ιστορία της μαύρης μουσικής και ένας από τους πιο επιτυχημένους σόλο καλλιτέχνες συνολικά στην ιστορία της μουσικής.
Ο δίσκος Thriller του 1982 κατέκτησε τον τίτλο του πρώτου σε πωλήσεις δίσκου στην ιστορία, και παραμένει έως σήμερα το άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών, έχοντας πουλήσει 104 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως σύμφωνα με το Guinness World Records.[2] Έμεινε στην κορυφή του Billboard album chart για 37 εβδομάδες, κέρδισε 7 βραβεία Grammy και 7 τραγούδια του ανέβηκαν στο top-10. Εκτός από τα άλμπουμ του, ο Τζάκσον κατέχει επίσης 13 νούμερο ένα τραγούδια στον πίνακα με τα 100 δημοφιλέστερα τραγούδια του περιοδικού Billboard, συμπεριλαμβανόμενων των «Don't Stop 'Til You Get Enough», «Rock With You», «Billie Jean», και «Beat It» καθώς και επιπλέον τέσσερα τραγούδια με τους Jackson 5. Οι ιδιαίτερες χορευτικές του κινήσεις, τα βίντεο κλιπ, και η ποπ εμφάνισή του έχουν εμπνεύσει και έχουν επηρεάσει πολλούς σημερινούς τραγουδιστές, όπως οι Usher, Beyoncé Knowles, Omarion και Justin Timberlake μεταξύ άλλων.
Από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 90, η προσωπική ζωή του Τζάκσον απασχόλησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ειδικότερα μια δικαστική διαμάχη βάσει κατηγοριών εναντίον του για σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση παιδιών, η οποία οδήγησε τελικά σε αθώωσή του το 2005.[3]
Το μεσημέρι της 25ης Ιουνίου 2009 μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου UCLA στο Λος Άντζελες σε κωματώδη κατάσταση ύστερα απο καρδιακό επεισόδιο, όπου και απεβίωσε σε ηλικία 50 ετών. Η είδηση του θανάτου του έκανε το γύρο του κόσμου μέσα σε λίγα λέπτα και προκάλεσε ραγδαία αύξηση της κυκλοφορίας του Παγκόσμιου Ιστού και ακόμα και κατάρευση γνωστών μηχανών αναζήτησης. Λέγεται ότι εξ αιτίας του θανάτου του έγιναν 13 απόπειρες αυτοκτονίας, εκ των οποίων οι 12 ηταν αποτυχημένες. Η υγεία του Τζάκσον τον τελευταίο καιρό ήταν επιβαρυμένη και επίσης ήταν εθισμένος σε "ναρκωτικά" παυσίπονα φάρμακα όπως το Demerol και το Valium. Τα ακριβή αίτια του θανάτου του, ακόμα δεν έχουν εξιχνιαστεί πλήρως
Τα είδη της Alternative Μουσικής
GOTHIC METAL
Το είδος της Gothic Metal είναι ένα συνοθύλευμα από τον σκληρό ήχο της Ηeavy Μetal και από την μελαγχολία της Gothic Rock μουσικής. Δημιουργήθηκε στην Ευρώπη το ’90 ως απόφυση της Death και Doom Metal .
Πρωτοπόροι του είδους ήταν οι Paradise Lost, Anathema, My Dying Bride, Type O Negative, Tiamat, The Gathering, ενώ στα μέσα του ’90 οι Moonspell, Theatres des Vampires και Cradle of Filth έφεραν το gothic σε μία πιο Black Metal εκδοχή και παράλληλα οι Nightwish, Tristania και Within Temptation σε μία πιο Symphonic Metal.
Παρόλα αυτά την πιο mainstream εκδοχή του η Gothic την γνώρισε τον 21ο αιώνα (ειδικότερα στην Ευρώπη), αφού μπάντες όπως HIM, To Die For, The 69 Eyes, Sentenced, αλλά και Marilyn Manson κ.α. δήλωσαν δυναμικά το παρόν τους με πολλά επιτυχημένα εμπορικά singles.
Βασικό χαρακτηριστικό της Gothic είναι οι μελαγχολικοί έως και καταθλιπτικοί πολλές φορές στίχοι. Στίχοι που αναφέρονται σε χαμένες αγάπες, σε θρησκεία , σε μυθολογία, σε ρομαντισμό, σε φόβο, σε τάσεις αυτοκτονίας, σε dark ομορφιά, στο θάνατο, στον πόνο και στο δράμα, βασισμένες κυρίως στις προσωπικές εμπειρίες των groups. Όσο για τα φωνητικά, αυτά αποτελούνται είτε από αντρικές είτε από γυναικείες φωνές ή και από συνδυασμό των δύο, όπως στους Theatre of Tragedy, Tristania, Mandrake κ.α. Πάντως πιο συχνά εμφανίζονται γυναικεία φωνητικά όπως και κοπέλες fans του είδους σε σχέση με τους άντρες fans που προτιμούν τα άλλα είδη της Metal περισσότερο. Η “μόδα” από την άλλη σχετίζεται με το gothic κίνημα, δηλαδή dark ρούχα και makeup και θρησκευτικά σύμβολα.
Άλλα είναι Therion, Within Temptation, Cradle of Filth, Pale Forest, Anathema, Paradise Lost, Sirenia, Leave's Eyes. Lilitu, Silentium, Lunatica, Enslavement of Beauty, Tiarra, Macbeth, Catafalque, Theatres des Vampires, the Sins of Thy Beloved, After Forever, To Mera, Xandria, Epica, Season's End, Alexis Machine, Deadlock, Closterkeller, Finntroll, Mandrake, Visions of Atlantis, Tiamat, ThanatoSchizO, Sinamore, Sinamore, Saturnus, Poisonblack, Penumbra, Octavia Sperati, My Dying Bride, Flowing Tears, Evereve, Eternal Tears of Sorrow, Estatic Fear, Cruptal Darkness, Autumn, Atrocity κ.α.
ELECTRO GOTHIC
Η Electro Gothic/ Electro Goth μουσική είναι πιο σύνθετη, καθώς έχει πολλά παρακλάδια. Είναι επιρεασμένη κυρίως από την παραδοσιακή Gothic Rock μουσική (απλά σε μία πιο electro version) και ενσωματωμένη με έντονα μουσικά στοιχεία των keyboards, synthesizers, καθώς και ψηφιακών οργάνων.
INDUSTRIAL GOTH
Η Industrial Goth μουσική εσωκλείει αρκετές μορφές ηλεκτρονικής μουσικής. Ξεκίνησε στα μέσα του ’70 και από τότε έχει υποστηριχθεί από πολλούς καλλιτέχνες. Θεωρείται μία από τις πιο επιθετικές μορφές της ηλεκτρονικής και της rock μουσικής.
Οι ιδρυτές του είδους ήταν οι Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire, Boyd Rice, SPK και Z’EV. Μπάντες όπως Test Dept, Clock DVA, Nocturnal Emissions, Whitehouse, SPK κ.α. ακολούθησαν.
Κύρια χαρακτηριστικά του είδους είναι ο θορυβώδης και επιθετικός ήχος, αλλά και η χρήση ηλεκτρονικών synthesizers, κιθάρας, αλλά και αντικειμένων όπως μπουκάλια και κονσερβοκούτια (τα λεγόμενα found objects, που ενώ έχουν άλλη χρήση, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και στην παραγωγή ήχου). Όσο για τους στίχους, αυτοί αφορούσαν ιστορίες από εγκλήματα και φυλακισμένους, πολέμους, κυβερνητικά και κοινωνικά θέματα, αλλά και ένα συνοθύλευμα από αισθήσεις όπως αγάπη, μίσος, εκδίκηση.
Εν συνεχεία ήρθε και το post industrial που ήταν ένα μείγμα από electro dance, folk, ambient και noise music.
Γνωστά είναι οι Diverje, in-FUSED, mi5tergone, man and machines, Cephalgy, l'ame immortelle, the frozen autumn, Clan of Xymox, Malaise, D-Pressiv, Infernosounds, Truemmerwelten, Say Y, Diorama, Diary of Dreams, I,Parasite, Gothminister, Die Form, Mechanical Moth, Lost Area, Suicidal Romance, Fiction 8, Soman, Suicide Commando, Apostygma Berzerk, Wumpscut, Velvet Acid Christ, Icon of Coil, SITD, Tactical Sekt, Helalyn Flowers, Dioxyde, Komor Kommando, Essence of Mind, Schwarzblut, Leaether Strip, Krystal System, Psy'aviah, Stray, Agonised by Love, Glis, Nebula-H, Crisk, Diffuzion, Tamtrum, Loserstreet, Fabrik C, Rotersand, Under Null, Das Ich, Tristesse de la Lune κ.α.
Το είδος της Gothic Metal είναι ένα συνοθύλευμα από τον σκληρό ήχο της Ηeavy Μetal και από την μελαγχολία της Gothic Rock μουσικής. Δημιουργήθηκε στην Ευρώπη το ’90 ως απόφυση της Death και Doom Metal .
Πρωτοπόροι του είδους ήταν οι Paradise Lost, Anathema, My Dying Bride, Type O Negative, Tiamat, The Gathering, ενώ στα μέσα του ’90 οι Moonspell, Theatres des Vampires και Cradle of Filth έφεραν το gothic σε μία πιο Black Metal εκδοχή και παράλληλα οι Nightwish, Tristania και Within Temptation σε μία πιο Symphonic Metal.
Παρόλα αυτά την πιο mainstream εκδοχή του η Gothic την γνώρισε τον 21ο αιώνα (ειδικότερα στην Ευρώπη), αφού μπάντες όπως HIM, To Die For, The 69 Eyes, Sentenced, αλλά και Marilyn Manson κ.α. δήλωσαν δυναμικά το παρόν τους με πολλά επιτυχημένα εμπορικά singles.
Βασικό χαρακτηριστικό της Gothic είναι οι μελαγχολικοί έως και καταθλιπτικοί πολλές φορές στίχοι. Στίχοι που αναφέρονται σε χαμένες αγάπες, σε θρησκεία , σε μυθολογία, σε ρομαντισμό, σε φόβο, σε τάσεις αυτοκτονίας, σε dark ομορφιά, στο θάνατο, στον πόνο και στο δράμα, βασισμένες κυρίως στις προσωπικές εμπειρίες των groups. Όσο για τα φωνητικά, αυτά αποτελούνται είτε από αντρικές είτε από γυναικείες φωνές ή και από συνδυασμό των δύο, όπως στους Theatre of Tragedy, Tristania, Mandrake κ.α. Πάντως πιο συχνά εμφανίζονται γυναικεία φωνητικά όπως και κοπέλες fans του είδους σε σχέση με τους άντρες fans που προτιμούν τα άλλα είδη της Metal περισσότερο. Η “μόδα” από την άλλη σχετίζεται με το gothic κίνημα, δηλαδή dark ρούχα και makeup και θρησκευτικά σύμβολα.
Άλλα είναι Therion, Within Temptation, Cradle of Filth, Pale Forest, Anathema, Paradise Lost, Sirenia, Leave's Eyes. Lilitu, Silentium, Lunatica, Enslavement of Beauty, Tiarra, Macbeth, Catafalque, Theatres des Vampires, the Sins of Thy Beloved, After Forever, To Mera, Xandria, Epica, Season's End, Alexis Machine, Deadlock, Closterkeller, Finntroll, Mandrake, Visions of Atlantis, Tiamat, ThanatoSchizO, Sinamore, Sinamore, Saturnus, Poisonblack, Penumbra, Octavia Sperati, My Dying Bride, Flowing Tears, Evereve, Eternal Tears of Sorrow, Estatic Fear, Cruptal Darkness, Autumn, Atrocity κ.α.
ELECTRO GOTHIC
Η Electro Gothic/ Electro Goth μουσική είναι πιο σύνθετη, καθώς έχει πολλά παρακλάδια. Είναι επιρεασμένη κυρίως από την παραδοσιακή Gothic Rock μουσική (απλά σε μία πιο electro version) και ενσωματωμένη με έντονα μουσικά στοιχεία των keyboards, synthesizers, καθώς και ψηφιακών οργάνων.
INDUSTRIAL GOTH
Η Industrial Goth μουσική εσωκλείει αρκετές μορφές ηλεκτρονικής μουσικής. Ξεκίνησε στα μέσα του ’70 και από τότε έχει υποστηριχθεί από πολλούς καλλιτέχνες. Θεωρείται μία από τις πιο επιθετικές μορφές της ηλεκτρονικής και της rock μουσικής.
Οι ιδρυτές του είδους ήταν οι Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire, Boyd Rice, SPK και Z’EV. Μπάντες όπως Test Dept, Clock DVA, Nocturnal Emissions, Whitehouse, SPK κ.α. ακολούθησαν.
Κύρια χαρακτηριστικά του είδους είναι ο θορυβώδης και επιθετικός ήχος, αλλά και η χρήση ηλεκτρονικών synthesizers, κιθάρας, αλλά και αντικειμένων όπως μπουκάλια και κονσερβοκούτια (τα λεγόμενα found objects, που ενώ έχουν άλλη χρήση, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και στην παραγωγή ήχου). Όσο για τους στίχους, αυτοί αφορούσαν ιστορίες από εγκλήματα και φυλακισμένους, πολέμους, κυβερνητικά και κοινωνικά θέματα, αλλά και ένα συνοθύλευμα από αισθήσεις όπως αγάπη, μίσος, εκδίκηση.
Εν συνεχεία ήρθε και το post industrial που ήταν ένα μείγμα από electro dance, folk, ambient και noise music.
Γνωστά είναι οι Diverje, in-FUSED, mi5tergone, man and machines, Cephalgy, l'ame immortelle, the frozen autumn, Clan of Xymox, Malaise, D-Pressiv, Infernosounds, Truemmerwelten, Say Y, Diorama, Diary of Dreams, I,Parasite, Gothminister, Die Form, Mechanical Moth, Lost Area, Suicidal Romance, Fiction 8, Soman, Suicide Commando, Apostygma Berzerk, Wumpscut, Velvet Acid Christ, Icon of Coil, SITD, Tactical Sekt, Helalyn Flowers, Dioxyde, Komor Kommando, Essence of Mind, Schwarzblut, Leaether Strip, Krystal System, Psy'aviah, Stray, Agonised by Love, Glis, Nebula-H, Crisk, Diffuzion, Tamtrum, Loserstreet, Fabrik C, Rotersand, Under Null, Das Ich, Tristesse de la Lune κ.α.
Goth culture : Ρομαντική διαφορετικότητα
Με αφορμή την εξής πρόταση : "Goths are regular people. We are not vampires. We are not morbid or depressive. We do not cling to Victorian lampposts in frilly white shirts with a copy of some Byron novel (well, some do!"), η οποία έπεσε τυχαία στην αντίληψη μου, καθώς έψαχνα να βρω μερικά στοιχεία για το συγκεκριμένο είδος μουσικής, εμπνεύστηκα το παρακάτω κείμενο, το οποίο επιθυμώ να το μοιραστώ μαζί σας και να βάλω ίσως μερικά πραγματάκια στη θέση τους όσον αφορά στην διαφορετικότητα ενός Gothster, ξεκινώντας από τα βασικά στοιχεία της goth κουλτούρας ή υποκουλτούρας, αναλόγως πως το βλέπει ο καθένας από μας!
Η VaMMpyTreLLa μας μυεί στη σκοτεινή πλευρά της Γοτθικής Κουλτούρας. Όλα όσα πρέπει να ξέρετε και δεν τολμούσατε να ρωτήσετε!.. (εεεε, μην μας πουν και άσχετους!)
Από πού προήλθε το όνομα goth;
Το όνομα προήλθε αρχικά από μια γερμανική φυλή την οποία οι Ρωμαίοι θεώρησαν βάρβαρη. Αρκετά αργότερα η λέξη γοτθικός χρησιμοποιήθηκε, από τους κριτικούς για να προσδιορίσει ένα συγκεκριμένο ύφος μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε κατά τον 18ο/19ο αιώνα της λογοτεχνίας για να χαρακτηρίσει λογοτεχνικά κείμενα που προσέδιδαν μια ρομαντική γοητεία στο θάνατο και γενικότερα στο υπερφυσικό. Στη μουσική ο όρος "γοτθικός" πρωτοεμφανίστηκε περίπου το 1979. "Goths" ή "gothic punk" χαρακτηρίσθηκαν οι οπαδοί της συγκεκριμένης μουσικής, ιδιαίτερα εκείνοι που είχαν και το ανάλογο “gothic look”.
Τι είναι goth;
Το Goth, θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως μια «εναλλακτική υποκουλτούρα». Παράλληλα είναι ένα ύφος της μουσικής και μια μόδα, όπως και το πανκ. Οι άνθρωποι που ακούνε αυτού του είδους μουσική δεν ντύνονται απαραιτήτως στο ανάλογο ύφος, (σκουρόχρωμα ρούχα, fetish accessories, διχτυωτά καλσόν κλπ), και οι άνθρωποι που μοιάζουν με goths δεν συμπαθούν απαραιτήτως τη Goth μουσική . Εντούτοις, στη σπάνια περίπτωση που κάποιος μοιάζει με ένα goth και συμπαθεί και τη μουσική, οι πιθανότητες να είναι πραγματικά goth είναι αρκετές, ειδικά εάν το αρνείται!
Τι είναι το gothic look, λοιπόν;
Οι πρώτοι gothsters είχαν πολλά κοινά στοιχεία με τους πανκ, εάν εξαιρέσουμε το γεγονός πως τα κυρίαρχα χρώματα ήταν το μαύρο για τα μαλλιά & τον ιματισμό (με το περιστασιακό ξέσπασμα του λευκού, κόκκινου ή πορφυρού) και το ασήμι για τα κοσμήματα.
Χρησιμοποιούσαν πολύ τα διχτυωτά αξεσουάρ και είχαν ένα συγκεκριμένο makeup, το οποίο χαρακτηρίζονταν κυρίως από τα πολύ άσπρα πρόσωπα και τα πολύ μαύρο eyeliner (και για τους άνδρες και για τις γυναίκες).Τα μαλλιά παλιότερα ήταν μαύρα και κοντοκουρεμένα, αλλά με το πέρασμα του καιρού πολλές νέες «goth» κομμώσεις πήραν τη σκυτάλη του κλασσικού μαύρου κοντού μαλλιού.
Το makeup παραμένει ένα αναπόσπαστο τμήμα του βλέμματος, αλλά το ντύσιμο έχει διαφοροποιηθεί έτσι ώστε μερικοί να φορούν, τώρα, ενδύματα εμφανώς επηρεασμένα από τις ρομαντικές μορφές του 18ου/19ου αιώνα, ενώ άλλοι δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση σε PVC, δερμάτινα & διχτυωτά (το συντριμμένο βελούδο τείνει να είναι μια άλλη συμπάθεια των goths).Το μαύρο και το λευκό παραμένουν τα κυρίαρχα χρώματα, καθώς και το πορφυρό κόκκινο.
Λίγα λόγια για την μουσική και τους στίχους
Αρχικά η goth μουσική γεννήθηκε από την πανκ, και μερικά από τα πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα ήταν πολύ ζωηρά -μουσικώς εννοούμε πάντα- μιας και χαρακτηρίζονταν από δυνατές τυμπανοκρουσίες. Τα πράγματα άλλαξαν στα μέσα της δεκαετίας του '80, γεγονός που πιθανότατα οφείλεται στην άνοδο των Sisters of Mercy. Οι Sisters χαρακτηρίστηκαν από τα βαθιά φωνητικά, τα απλά, όμως, προεξέχοντα basslines, και τους απλούς ρυθμούς των drum machine.
Πολλά συγκροτήματα προσπάθησαν να ακολουθήσουν τα βήματα των sisters, είτε ακολουθώντας πιστά το παράδειγμα τους, είτε πειραματιζόμενοι με νέους ήχους. Έτσι αργότερα, υπήρξε κάποια διασταύρωση με την industrial σκηνή, και πολλά συγκροτήματα πρόσθεσαν τον ηλεκτρονικό ήχο. Έτσι στο τέλος της δεκαετίας του 90 δημιουργήθηκε αυτό που τώρα ονομάζουμε cybergoth.
Υπάρχει, επίσης, και το ambient goth, το οποίο χαρακτηρίζεται από τη μελωδική ενορχήστρωση και τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά..
Όσον αφορά στους στίχους, η goth τείνει να είναι αρκετά ρομαντική μα και ταυτόχρονα, σκοτεινή.
Φτάνοντας στο 2006 και με μια εξάπλωση της goth μουσικής παγκοσμίως, οι οπαδοί της μουσικής ακόμα θεωρούνται από πολλούς πνευματικά ανάπηροι και πλημμυρισμένοι από χιλιάδες σύνδρομα κατωτερότητας. Κι εγώ ακόμα αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως δεν αντέχουμε την διαφορετικότητα των άλλων; Μήπως μας ξενίζει και μας ξινίζει κάτι που δεν είναι συνηθισμένο; Εάν η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρεί ότι το μακιγιάζ και ο τρόπος ντυσίματος «κάνουν» τον άνθρωπο, ίσως θα έπρεπε να το ψάξουν λίγο περισσότερο.
Μπορεί να μην είμαι ιδιαίτερα μεγάλη σε ηλικία, να μην έχω την πείρα πιο ώριμων ανθρώπων, να μην μπορώ να κρίνω σωστά, όπως κάποιοι θα μου έλεγαν, αλλά είναι λάθος να βάζεις στο περιθώριο ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, με διαφορετικά ιδεώδη… Το διαφορετικό δεν είναι απαραίτητα κακό…. Στη προκείμενη περίπτωση το διαφορετικό είναι ρομαντικό, είναι ευαίσθητο και πνευματώδες…
Εάν σας πλησιάσει λοιπόν, κάποιος μαυροντυμένος, με θλιμμένο ίσως ύφος, με «περίεργα» μουσικά γούστα, μην απομακρυνθείτε επιδεικτικά …μείνετε εκεί να τον ακούσετε…μπορεί να έχει να σας πει κάτι ενδιαφέρον, κάτι που δεν έχετε ακούσει ποτέ πριν, μπορεί και όχι …αλλά δεν έχετε να χάσετε κάτι….πείτε απλά ΝΑΙ στο διαφορετικό (και όχι μόνο στο goth διαφορετικό, αλλά σε όλα τα είδη διαφορετικότητας)!
Κάντε και εσείς την …..ρομαντική…διαφορά !
Το Goth, θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως μια «εναλλακτική υποκουλτούρα». Παράλληλα είναι ένα ύφος της μουσικής και μια μόδα, όπως και το πανκ. Οι άνθρωποι που ακούνε αυτού του είδους μουσική δεν ντύνονται απαραιτήτως στο ανάλογο ύφος, (σκουρόχρωμα ρούχα, fetish accessories, διχτυωτά καλσόν κλπ), και οι άνθρωποι που μοιάζουν με goths δεν συμπαθούν απαραιτήτως τη Goth μουσική . Εντούτοις, στη σπάνια περίπτωση που κάποιος μοιάζει με ένα goth και συμπαθεί και τη μουσική, οι πιθανότητες να είναι πραγματικά goth είναι αρκετές, ειδικά εάν το αρνείται!
Τι είναι το gothic look, λοιπόν;
Οι πρώτοι gothsters είχαν πολλά κοινά στοιχεία με τους πανκ, εάν εξαιρέσουμε το γεγονός πως τα κυρίαρχα χρώματα ήταν το μαύρο για τα μαλλιά & τον ιματισμό (με το περιστασιακό ξέσπασμα του λευκού, κόκκινου ή πορφυρού) και το ασήμι για τα κοσμήματα.
Χρησιμοποιούσαν πολύ τα διχτυωτά αξεσουάρ και είχαν ένα συγκεκριμένο makeup, το οποίο χαρακτηρίζονταν κυρίως από τα πολύ άσπρα πρόσωπα και τα πολύ μαύρο eyeliner (και για τους άνδρες και για τις γυναίκες).Τα μαλλιά παλιότερα ήταν μαύρα και κοντοκουρεμένα, αλλά με το πέρασμα του καιρού πολλές νέες «goth» κομμώσεις πήραν τη σκυτάλη του κλασσικού μαύρου κοντού μαλλιού.
Το makeup παραμένει ένα αναπόσπαστο τμήμα του βλέμματος, αλλά το ντύσιμο έχει διαφοροποιηθεί έτσι ώστε μερικοί να φορούν, τώρα, ενδύματα εμφανώς επηρεασμένα από τις ρομαντικές μορφές του 18ου/19ου αιώνα, ενώ άλλοι δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση σε PVC, δερμάτινα & διχτυωτά (το συντριμμένο βελούδο τείνει να είναι μια άλλη συμπάθεια των goths).Το μαύρο και το λευκό παραμένουν τα κυρίαρχα χρώματα, καθώς και το πορφυρό κόκκινο.
Λίγα λόγια για την μουσική και τους στίχους
Αρχικά η goth μουσική γεννήθηκε από την πανκ, και μερικά από τα πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα ήταν πολύ ζωηρά -μουσικώς εννοούμε πάντα- μιας και χαρακτηρίζονταν από δυνατές τυμπανοκρουσίες. Τα πράγματα άλλαξαν στα μέσα της δεκαετίας του '80, γεγονός που πιθανότατα οφείλεται στην άνοδο των Sisters of Mercy. Οι Sisters χαρακτηρίστηκαν από τα βαθιά φωνητικά, τα απλά, όμως, προεξέχοντα basslines, και τους απλούς ρυθμούς των drum machine.
Πολλά συγκροτήματα προσπάθησαν να ακολουθήσουν τα βήματα των sisters, είτε ακολουθώντας πιστά το παράδειγμα τους, είτε πειραματιζόμενοι με νέους ήχους. Έτσι αργότερα, υπήρξε κάποια διασταύρωση με την industrial σκηνή, και πολλά συγκροτήματα πρόσθεσαν τον ηλεκτρονικό ήχο. Έτσι στο τέλος της δεκαετίας του 90 δημιουργήθηκε αυτό που τώρα ονομάζουμε cybergoth.
Υπάρχει, επίσης, και το ambient goth, το οποίο χαρακτηρίζεται από τη μελωδική ενορχήστρωση και τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά..
Όσον αφορά στους στίχους, η goth τείνει να είναι αρκετά ρομαντική μα και ταυτόχρονα, σκοτεινή.
Φτάνοντας στο 2006 και με μια εξάπλωση της goth μουσικής παγκοσμίως, οι οπαδοί της μουσικής ακόμα θεωρούνται από πολλούς πνευματικά ανάπηροι και πλημμυρισμένοι από χιλιάδες σύνδρομα κατωτερότητας. Κι εγώ ακόμα αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως δεν αντέχουμε την διαφορετικότητα των άλλων; Μήπως μας ξενίζει και μας ξινίζει κάτι που δεν είναι συνηθισμένο; Εάν η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρεί ότι το μακιγιάζ και ο τρόπος ντυσίματος «κάνουν» τον άνθρωπο, ίσως θα έπρεπε να το ψάξουν λίγο περισσότερο.
Μπορεί να μην είμαι ιδιαίτερα μεγάλη σε ηλικία, να μην έχω την πείρα πιο ώριμων ανθρώπων, να μην μπορώ να κρίνω σωστά, όπως κάποιοι θα μου έλεγαν, αλλά είναι λάθος να βάζεις στο περιθώριο ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, με διαφορετικά ιδεώδη… Το διαφορετικό δεν είναι απαραίτητα κακό…. Στη προκείμενη περίπτωση το διαφορετικό είναι ρομαντικό, είναι ευαίσθητο και πνευματώδες…
Εάν σας πλησιάσει λοιπόν, κάποιος μαυροντυμένος, με θλιμμένο ίσως ύφος, με «περίεργα» μουσικά γούστα, μην απομακρυνθείτε επιδεικτικά …μείνετε εκεί να τον ακούσετε…μπορεί να έχει να σας πει κάτι ενδιαφέρον, κάτι που δεν έχετε ακούσει ποτέ πριν, μπορεί και όχι …αλλά δεν έχετε να χάσετε κάτι….πείτε απλά ΝΑΙ στο διαφορετικό (και όχι μόνο στο goth διαφορετικό, αλλά σε όλα τα είδη διαφορετικότητας)!
Κάντε και εσείς την …..ρομαντική…διαφορά !
Dark Glamour: Γιατί δεν πεθαίνει ποτέ η μόδα του Goth;
"Το μαύρο είναι σίγουρα το χρώμα της προτίμησης" γράφει η ιστορικός της μόδας, Valerie Steele στο βιβλίο Gothic: Dark Glamour (Yale University Press).
Το βιβλίο δημοσιεύτηκε για να συνοδέψει μια έκθεση με το ίδιο όνομα η οποία φιλοξενήθηκε στο Μουσείο του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μόδας (Fashion Institute of Technology) στην Νέα Υόρκη, την οποία φιλοξένησε η Steele.
Tι εννούν πραγματικά τα Poster και τα Flyer των Club
Μια απολαυστικά χιουμοριστική και ελεύθερη
"μετάφραση", των φράσεων εκείνων που διαβάζουμε
συχνά σε poster και flyer διαφόρων event.
Τι σημαίνουν και τι έχουν να πουν,
για το ίδιο το club που διαφημίζουν.