Γιατί μας Αρέσει Τόσο το Spanking;

Φωτογραφία από το Stocksy

 Η σαδομαζοχιστική πράξη έχει μια γοητεία για τους καλλιτέχνες φιλοσόφους ερευνητές του σεξ για εκατοντάδες χρόνια. Γι 'αυτό και έπρεπε να γνωρίζουμε, τι είναι το spanking

Το 1960, ο αρχαιολόγος Carlo Maurilio Lerici μελετούσε τους τάφους της παλιάς πόλης Tarquinia στην Ιταλία, μιας νεκρόπολης των Ετρούσκων, που κατοικούσαν στην Ιταλία από το 800 π.Χ. περίπου, μέχρι την αφομοίωσή τους από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Εκτός από σκελετούς, ανακάλυψε μισοκατεστραμμένες τοιχογραφίες που απεικόνιζαν κωμικές φιγούρες παλαιστών και σεξουαλικών χορευτριών, ενώ στον Τάφο της Τιμωρίας (TheTomb of the Floggings) προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση μια τοιχογραφία που απεικονίζει μια γυμνή γυναίκα σκυμμένη να κρατά τους γοφούς ενός χαμογελαστού άντρα με μούσι ενώ ένας άλλος νέος άντρας που βρίσκεται πίσω της, τη μαστιγώνει στον πισινό – η πρώτη περίπτωση spanking που ανακαλύφθηκε.

Τα τελευταία 1.000 χρόνια περίπου, το spanking έχει γοητεύσει καλλιτέχνες, φιλοσόφους και ερευνητές του σεξ, που έχουν προσφέρει διάφορες ερμηνείες. Ο Vātsyāyana έχει αναλύσει τους τέσσερις διαφορετικούς τρόπους που μπορείς να χτυπήσεις, τις έξι διαφορετικές στάσεις στις οποίες μπορείς να τις «φας» και τους οκτώ διαφορετικούς τρόπους που μπορείς να κλάψεις στο Kama Sutra.

Σύμφωνα με το ψυχαναλυτικό μοντέλο του Sigmund Freud, το ερωτικό spanking σχετίζεται με το ξύλο κατά την παιδική ηλικία. Μάλιστα, το είδος τιμωρίας που μας επιβαλλόταν σ' εκείνη την ηλικία μπορεί να οδηγήσει σε σαδομαζοχιστικές προτιμήσεις στην ενήλικη ζωή. Προσφάτως αυτή η πρακτική αποτέλεσε αμφιλεγόμενο θέμα λόγω της έκδοσης του μυθιστορήματος 50 Shades of Grey, το οποίο έφερε στο ευρύ αμερικανικό κοινό το BDSM, ενθαρρύνοντας την εμφάνισηπληθώρας άρθρων και αναρτήσεων σε blog που έθεταν ερωτήματα γύρω από το spanking.

Η επιστήμη φαίνεται να προσφέρει κάποιες απαντήσεις. Από βιολογική άποψη, όταν κάποιος απολαμβάνει μια σεξουαλική πράξη, ο εγκέφαλός του εκκρίνει ντοπαμίνη, έναν νευροδιαβιβαστή που ενεργοποιεί τα κέντρα επιβράβευσης και ευχαρίστησης του εγκεφάλου. Οπότε, αν κάποιος ευχαριστιέται να τις «βρέχει» ή να του τις «βρέχουν» στον πισινό, η ντοπαμίνη στέλνει μήνυμα στον εγκέφαλο να συνεχίσει. Όμως οι λόγοι για τους οποίους αρέσει ιδιαίτερα αυτή η πράξη –παρόλο που μερικοί τη θεωρούν απλώς επώδυνη– είναι σύνθετοι και πιθανώς μη ανιχνεύσιμοι.

Η Rebecca Plante, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Κολεγίου Ithaca, υπενθυμίζει πως όταν έγραφε τη μελέτη της Sexual Spanking, the Self, and the Construction of Deviance το 2006, υπήρχε μόνο ένα ακαδημαϊκό άρθρο για το ερωτικό spanking (από κάποιον που ονομάζεταιButt, δηλαδή Πισινός). Σύμφωνα με το συμπέρασμα της μελέτης του, για να καταλάβουμε γιατί κάποιος βρίσκει το spanking ερωτικό, χρειάζεται να λάβουμε υπόψη «το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο χρειάζεται να τοποθετηθεί η ερωτική σωματική τιμωρία», γράφει η Plante.

Βασικά δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο αρέσει το spanking σε κάποιον. Καλύπτει τόσο ευρύ φάσμα, από μια απλή σφαλιάρα στον κώλο μέχρι βουρδουλιές - αν σε κάποιον αρέσει το ένα, δεν σημαίνει πως του αρέσει και το άλλο.

Φωτογραφία από τον Danil Nevsky, μέσω Stocksy

Ένα επιχείρημα της Plante είναι πως, αντίθετα με το bondage, τα βασανιστήρια και άλλες πιο βιτσιόζικες δραστηριότητες που ανήκουν στο βασίλειο του BDSM, το spanking θα το δοκιμάσουν ακόμη και άτομα που δηλώνουν πως δεν τη βρίσκουν με το σαδομαζοχιστικό σεξ. Όσο για τον λόγο που είναι τόσο δημοφιλής δραστηριότητα, τόσο ανάμεσα σε αυτούς που δεν ανήκουν στην BDSM κοινότητα όσο και σε όσους θεωρούν τον εαυτό τους σαδομαζοχιστή, η Plante έχει μία πρόταση, «που δεν μπορεί να παραβλεφθεί ως πιθανή εξήγηση»: έχει ωραία αίσθηση.

«Μιλάμε για μια αρκετά προστατευμένη μυϊκή περιοχή, που βρίσκεται ακριβώς στη βάση της σπονδυλικής στήλης και έχει αρκετές νευρικές απολήξεις, οπότε είναι ευαίσθητη. Έχει διαφορά σε σχέση με την κοιλιακή χώρα, για παράδειγμα», αναφέρει.

Η Plante στηρίζει την έρευνά της στα πολιτισμικά, υποπολιτισμικά και διαπροσωπικά σεξουαλικά μοτίβα, μια θεωρία που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του '70 από τους κοινωνιολόγους John Gagnon και William Simon η οποία εξηγεί «τα κοινωνιολογικά σχέδια που διαμορφώνουν τα σεξουαλικά ενδιαφέροντά μας», γράφει η ίδια. Τα πολιτισμικά μοτίβα σχετίζονται με τις εθνικές ιδεολογίες και τις επακόλουθες προσδοκίες, τα υποπολιτισμικά με αυτές τις ιδεολογίες σε τοπικό επίπεδο (ή σύμφωνα με εθνική η θρησκευτική ομάδα) και τα διαπροσωπικά με την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους. Αυτά συνολικά διαμορφώνουν το ενδοψυχικά μοτίβα, που απαντούν στα ερωτήματα ποιος, τι, πού, πότε, γιατί και πώς έχουμε μια συγκεκριμένη σεξουαλικότητα και απολαμβάνουμε συγκεκριμένες σεξουαλικές πρακτικές. Στις περισσότερες σύγχρονες κουλτούρες –συμπεριλαμβανομένης της αμερικανικής– τα συμβατικά πολιτισμικά μοτίβα οδηγούν στη σεξουαλικοποίηση της απλής ετεροσεξουαλικής δραστηριότητας. Η σεξουαλικοποίηση του spanking, παρότι αποτελεί ετεροσεξουαλική δραστηριότητα, δεν εμπίπτει στον κανόνα. Η Plante ανακάλυψε πως οι άντρες –ιδιαίτερα όσοι δεν πειραματίζονται με τις δραστηριότητες του BDSM– προτιμούν να δώσουν ένα χέρι ξύλο παρά να το δεχτούν.

Αυτό δεν αποκλείει τη δυνατότητα να αλλάξουμε ενδιαφέροντα στη διάρκεια της ζωής μας. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς της, η Plante ανακάλυψε πως στους άντρες που αρέσει να ρίχνουν σφαλιάρες στον πισινό, τους άρεσε ανέκαθεν και το θεωρούσαν απαραίτητο στοιχείο της σεξουαλικής ζωής τους, ενώ οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να γνωρίσουν την πρακτική μέσω ενός ερωτικού συντρόφου που τους το προτείνει.

«Τα σεξουαλικά μοτίβα μπορεί να αποτελούν βασικά πρότυπα, αλλά είναι ξεκάθαρο πως ο καθένας τα αλλάζει και τα προσαρμόζει στα μέτρα του», αναφέρει η Plante. Το spanking θα πρέπει να θεωρείται μία από τις πολλές σεξουαλικές προσαρμογές που πραγματοποιούν τα άτομα, με βάση τις αλληλεπιδράσεις και τις αλλαγές στα ενδοψυχικά και διαπροσωπικά μοτίβα».

Η Plante πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω και αναλύοντας το ευρύ φάσμα του spanking, εξηγεί πως δεν υπάρχει ένα μονάχα σεξουαλικό μοτίβο που σχετίζεται με αυτό, ούτε μονάχα η διάκριση ανάμεσα σε αυτούς που τους αρέσει να τις ρίχνουν και σε αυτούς που τους αρέσει να τις αρπάζουν. Ένα άτομο που ακολουθεί το μοτίβο «προσφέρω απόλαυση», που είναι ο κυριαρχικός, είναι πιο πιθανό να αισθάνεται ευχαρίστηση να δίνει ένα χέρι ξύλο σε κάποιον που αισθάνεται ευχαρίστηση όταν το δέχεται – πιθανότατα έναν υποτακτικό. Η προτίμηση του ενός ή του άλλου ρόλου, όπως και η αδιαφορία για το spanking, είναι αντιπροσωπευτική του προσανατολισμού της σεξουαλικότητας, του γένους και της προσωπικότητας ενός ατόμου. Οι διάφοροι τύποι του spanking προκαλούν πλήθος διαφορετικών σεξουαλικών αντιδράσεων – δεν προκαλούν την ίδια ευχαρίστηση όλοι οι τύποι, αν υποθέσουμε πως την προκαλούν.

Σε τελική ανάλυση, πρέπει να αισθανόμαστε άνετα με τη σεξουαλικότητά μας αλλά και τις μεταβολές της χωρίς να αισθανόμαστε αναγκασμένοι ή υποχρεωμένοι να επιδιδόμαστε ή όχι σε συγκεκριμένες ερωτικές δραστηριότητες. 

Η Plante υπογραμμίζει πως επειδή το spanking, ως δραστηριότητα του BDSM, έχει γίνει πιο κοινό και αποδεκτό, δεν σημαίνει πως αρέσει σε όλους ή πως πρέπει όλοι να αισθάνονται υποχρεωμένοι να τους αρέσει. Ενώ αντικεμενικά είναι θετικό πως αυτό το βίτσιο έχει απενεχοποιηθεί είτε μέσω της προβολής του στο μυθιστόρημα 50 Shades of Grey είτε επειδή θεωρείται μια από τις πιο χαλαρές και «vanilla» πρακτικές του BDSM, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι γουστάρουμε σφαλιάρες στον κώλο.

«Σε τελική ανάλυση, πρέπει να αισθανόμαστε άνετα με τη σεξουαλικότητά μας αλλά και με τις μεταβολές της, χωρίς να αισθανόμαστε αναγκασμένοι ή υποχρεωμένοι να επιδιδόμαστε ή όχι σε συγκεκριμένες ερωτικές δραστηριότητες», αναφέρει η Plante

Amanda Arnold

Φωτογραφίες από το Stocksy

broadly.vice.com