Φύλα και εξουσία

Επειδή το φεστιβάλ "Φύλα και εξουσία" γίνεται τα τελευταία δυο χρόνια με τούτο τον τίτλο και είναι ένα φεστιβάλ από  τον αντιεξουσιαστικό χώρο με μια φεμινιστική και queer οπτική και επειδή συνηθίζουμε να μιλάμε για την εξουσία ως το απόλυτο κακό, από το οποίο προσπαθούμε να απελευθερωθούμε, νιώθω την ανάγκη να τεθεί το ερώτημα κατά πόσο η εξουσία είναι πάντα κακή, πάντα μη φεμινιστική και  πάντα καταπιεστική. Μήπως μπορεί τελικά η εξουσία να είναι απελευθερωτική;

Επειδή όλα είναι θέμα κονσεπτ, είναι καλό να συνειδητοποιούμε τις δομές εξουσίας, αλλά δεν χρειάζεται τούτη η συνειδητοποίηση να μας περιορίζει την σεξουαλική/ερωτική ή όποια άλλη έκφραση, αλλιώς καταντά η ίδια καταπιεστική.

Μετά την συνειδητοποίηση, έρχεται και  η απενεχοποίηση. Η απενεχοποίηση των επιθυμιών, των εμπειριών, της κάβλας.  Α, ναι και επειδή επιμένουμε: το προσωπικό είναι πολιτικό…και  όταν το πολιτικό εισέρχεται στην προσωπική μας ζωή, συχνά την κρίνει και την κατακρίνει και προσπαθεί να την ελέγξει και να την αστυνομεύσει, με υποσχέσεις για απελευθέρωση. Αλλά τι γίνεται όταν η άσκηση εξουσίας είναι αμοιβαία συναινετική και η εμπειρία της είναι απελευθερωτική;

Συνηθισμένες ατάκες λοιπόν που ακούει μια αναρχοφεμινίστρια, μαζοχίστρια μάγισσα, ανεξαρτήτως χώρου, είτε του BDSM χώρου είτε και αλλού:

"η αναρχία, ως ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που αποκλείει τις εξουσιαστικές δομές, περιλαμβάνει αναγκαστικά την ισοτιμία των φύλων και άρα, ο αναρχοφεμινισμός δεν μπορεί να έχει νόημα" 

Ιδανικά ο αναρχισμός θα ήταν αυτό ακριβώς που διατυμπανίζεται. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν ζούμε σε κάποια ιδανική αναρχική κοινωνία, αλλά στις παρούσες πατριαρχικές κοινωνίες. Οι αναρχικοί ζούμε σε τούτες τις ίδιες κοινωνίες και δυστυχώς, πολλά άτομα και  συλλογικότητες του αναρχικού χώρου όχι μόνο δεν αυτοπροσδιορίζονται ως φεμινίστριες, αλλά (ανα)παράγουν σεξισμό – μισογυνισμό, τρανσφοβία, ομοφοβία, τόσο στον λόγο τους, όσο και στις πράξεις τους, τόσο σε κινηματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Καθημερινά, οι σύντροφοι μας στον  χώρο τοποθετούνται ενάντια στον ταξικό διαχωρισμό και τον ρατσισμό, αλλά πολλά πιο σπάνια ενάντια στον σεξισμό. Πολλές φορές μάλιστα εκφράζουν και οι ίδιοι σεξισμό. Όταν επισημαίνεις σαν αναρχοφεμινίστρια την ανάγκη για πιο φεμινιστικές προσεγγίσεις και συνειδητή προσπάθεια για αποφυγή της κυρίαρχης σεξιστικής νοοτροπίας, αυτόματα σε θεωρούν «υπερβολική», σε χαρακτηρίζουν "ισοπεδωτική" και σου απαντούν πως ο σεξισμός δεν είναι θέμα στον αναρχισμό, γιατί σε μιαν αναρχική κοινωνία, ο σεξισμός θα επιλυθεί... αυτόματα! Για αυτόν τον λόγο, ως φεμινίστρια που τοποθετούμαι στον αναρχικό χώρο, νιώθω την ανάγκη να τονίζεται η ταυτότητά μου και ως φεμινίστρια, εκτός από αναρχική.

  

"Το BDSM και ο αναρχισμός  αντιφατικές μεταξύ τους έννοιες, αφού ο αναρχισμός επιδιώκει την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας, ενώ το BDSM βασίζεται σε σχέσεις εξουσίας"

Ο αναρχισμός επιδιώκει να θέσει ένα αντιεξουσιαστικό – αντι-ιεραρχικό πλαίσιο κοινωνικής οργάνωσης. Ο αναρχισμός αφορά τους τρόπους οργάνωσης μιας κοινωνίας. Το BDSM αφορά σεξουαλικές πρακτικές ή και δυναμικές ερωτικών σχέσεων. Ο αναρχισμός διεκδικεί την κατάλυση των σχέσεων εξουσίας, οι οποίες αφορούν την ασυναίνετη άσκηση εξουσίας με σκοπό την καταπίεση. Το BDSM διεκδικεί τις κάβλες των επιθυμιών μας, η πραγμάτωση των οποίων βασίζεται και προϋποθέτει συναίνεση. Κυρίαρχοι και υποτακτικοί, σαδιστές και μαζοχιστές, Αφέντες και σκλάβοι,  στα BDSM πλαίσια παίζουν ένα παιγνίδι εξουσίας ή και βιώνουν μια σχέση συναινετικής εξουσίας. Κάθονται μαζί ως ίσοι και συζητούν τα όριά τους, θεσπίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού ή της σχέσης τους, διαπραγματεύονται τις λεπτομέρειές της και επαναδιαπραγματεύονται τα ίδια τους τα όρια. Η συναίνεση είναι κεντρικό και αδιαπραγμάτευτο ζήτημα για όσους ασχολούνται συνειδητά με το BDSM – όχι μόνο στη σεξουαλική του διάσταση, αλλά και στη θεωρητική. 

Αντίθετα, οι κοινωνικές ανισότητες, στην κατάργηση των οποίων στοχεύει ο αναρχισμός, βασίζονται στην έλλειψη συναίνεσης. Ο Κυρίαρχος στα BDSM πλαίσια ασκεί την εξουσία που του παραχωρεί ο υποτακτικό άτομο. Δεν επιβάλλει στο υποτακτικό την εξουσία του με το ζόρι,  αλλά η εξουσία του είναι  υπό συνεχή διαπραγμάτευση από κοινού και  κατά την επιβολή της. Στόχος του είναι η κάβλα, όχι μόνο η δική του, αλλά και του υποτακτικού. Μετά που ένα BDSM session, η έννοια του σαδιστή είναι η φροντίδα του υποτακτικού, τόσο σε σωματικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο. Αντίθετα, η εξουσία των κυρίαρχων σε κοινωνικά πλαίσια, δεν εμπλέκει συναίνεση, δεν επιθυμεί διαπραγμάτευση, δεν συζητείται ή συμφωνείται και  η επιβολή τους αποσκοπεί στα συμφέροντα της κυριαρχίας  χωρίς να εμπλέκει οποιαδήποτε έννοια ή φροντίδα για αυτούς που καταπιέζει.

  

"Το BDSM και ο φεμινισμός είναι αντιφατικές έννοιες, ιδιαίτερα αν είσαι φεμινίστρια και μαζοχίστρια/υποτακτική και ακόμα παραπάνω αν κάνεις BDSM σεξ με άντρες κυρίαρχους, αφού ο φεμινισμός επιδιώκει την κατάργηση της έμφυλης εξουσίας, ενώ μια μαζοχίστρια/υποτακτική δέχεται την εξουσία του άντρα"

Εδώ ισχύει ότι και στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο, αντικαθιστώντας απλά τον όρο "αναρχισμός" με τον όρο "φεμινισμός" και τον όρο "κοινωνικές ανισότητες" με τον όρο "έμφυλες ανισότητες". Μπορώ να είμαι και φεμινίστρια και μαζοχίστρια/υποτακτική, εφόσον ο πρώτος προσδιορισμός αφορά μια πολιτική μου ταυτότητα, ενώ ο δεύτερος μια σεξουαλική μου ταυτότητα. Μπορώ να είμαι και φεμινίστρια και μαζοχίστρια/υποτακτική, επειδή έχω απενεχοποιήσει τις επιθυμίες μου, έχω δουλέψει τα θέματά μου, έχω κάνει δουλειά με τον εαυτό μου και  έχω ξεπεράσει τα τραύματά μου από προηγούμενες κακοποιητικές σχέσεις και είμαι σε θέση να ξέρω τι θέλω και πως το θέλω, λειτουργώντας αυτενεργά κατά την παραχώρηση ή όχι της συναίνεσής μου σε οποιοδήποτε σεξουαλικό παιχνίδι ή σχέση.

Μέσα που το δικό μου προσωπικό βίωμα, το BDSM ενα ένα σεξουαλικό παιχνίδι ή και  ένας τρόπος να βιώνω κάποιες προσωπικές μου σχέσεις. Ο μαζοχισμός και η υποταγή στις δικές μου τις σχέσεις δεν αφορούν το σύνολο της ζωής μου, αλλά μπορούν να αφορούν την ερωτική μου ζωή ή και  το πλαίσιο μιας σχέσης μου. Μου αρέσει να παίζω με τα όριά όσον αφορά τον πόνο και  την υποταγή με κάποιες σχέσεις μου, με άτομα που επιλέγω και εμπιστεύομαι, θέλω τα ελέγχω και να μου παραχωρούν τον έλεγχο. Γνωρίζω, κατανοώ και σέβομαι ότι τούτο δεν είναι το βίωμα όλων όσων ασχολούνται με BDSM και ότι για κάποιους  η υποταγή και  η κυριαρχία δεν  είναι τρόπος ζωής και  καθορίζει το σύνολο μιας σχέσης τους με προεκτάσεις σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Δεν το θεωρώ ασυμβίβαστο με τον φεμινισμό ή τον αναρχισμό, εφόσον όλα τα εμπλεκόμενα μέρη συναινούν και η συναίνεσή τους είναι συνεχής, ενημερωμένη, συνειδητή και δηλώνεται αυτενεργά. Τελικά, όποια μορφή και αν έχει μια BDSM σχέση, όλα τα εμπλεκόμενα μέρη έχουμε την επιλογή να δώσουμε ή όχι, την συναίνεσή μας, ή να την αποσύρουμε ή όχι οποιαδήποτε στιγμή. Όπως έχουμε την επιλογή να συνεχίσουμε ή να τερματίσουμε την εν λόγω σχέση, να διαπραγματευτούμε, να (επανα)ορίσουμε, ή να ξεπεράσουμε τα όριά μας.

Ο φεμινισμός μου δεν βασίζεται σε κάποια φεμινιστική βίβλο, ούτε ασπάζομαι τα αναρχόμετρα που κυκλοφορούν. Ως αναρχοφεμινίστρια, υπερασπίζομαι το δικαίωμα του κάθε ατόμου στην ισότητα, στον αυτοπροσδιορισμό, στην αυτενέργεια, στην επιλογή. Ο διαθεματικός/τριτοκυματικός φεμινισμός δεν προσπαθεί να χωρέσει τους ανθρώπους και τις επιθυμίες τους σε κουτάκια. Δεν θεωρεί ότι για να είναι κάποια «σωστή» φεμινίστρια ή ελεύθερη γυναίκα πρέπει να μην  κάνει αποτρίχωση, να μην φορά μίνι ή ξώπλατα ή βαθιά ντεκολτέ, να μην φορά μαντίλα ή μπούρκα, να μην είναι νοικοκυρά, να μην υποτάσσεται σε κανέναν άντρα, ακόμα και όταν το επιθυμεί η ίδια. Ο διαθεματικός φεμινισμός διεκδικεί το δικαίωμα για το κάθε άτομο να αποφασίζει το ίδιο για τον εαυτό του. Δεν κρίνει τις προσωπικές επιλογές των ατόμων, αλλά τις δομές εξουσίας που καταπιέζουν οποιοδήποτε άτομο χωρίς τη συναίνεσή του.

entropia.syspirosiatakton.org