Vanilla People ^ BDSMers

 Πριν από αρκετά χρόνια, υπήρχε ένας κόσμος γεμάτος taboo, που για να ξεχωρίζουν οι BDSMers από άλλους σεξουαλικά ενεργούς ανθρώπους, δημιούργησαν τον όρο "vanilla". 

Με αυτόν τον όρο, χαρακτήριζαν αυτούς που ανήκαν στην φυλή που έκανε sex κυρίως στο κρεβάτι με τα φώτα σβηστά, ο άνδρας ήταν από πάνω και η γυναίκα από κάτω και που κάνανε ότι κάνανε για μισή ωρίτσα το πολύ και για όσο μετά ήταν και οι δυο ανάσκελα, όλα ήταν ήσυχα, γαλήνια και ειδυλλιακά.


Το στοματικό sex τότε ήταν σπάνιο από μία γυναίκα -αφού οι άνδρες δεν είχαν κατέβει ακόμα από τα δέντρα. Δηλαδή με λίγα λόγια και σταράτα, τα πράγματα ήταν… άστα να πάνε…εντελώς χλωμά.

Αντίθετα στην άγρια φυλή των BDSMers, γινόταν ένας τρελός πανικός. Κάποιες γκόμενες κρεμόντουσαν δεμένες χειροπόδαρα από τα φωτιστικά, μερικοί άνδρες ήταν δεμένοι πισθάγκωνα και έκαναν τσουλήθρα σε ξυράφια, κάποιες κορασίδες σαν τα κρύα τα νερά παστωνόντουσαν με κεριά, ορισμένα δίμετρα παλληκάρια σαν τα ψηλά βουνά, τρώγανε κάτι ξεγυρισμένα χαστούκια, ακόμα και από κοντύτερες από αυτούς γυναίκες, που δεν τις έπιανε το μάτι και από πάνω τους λέγανε κι ευχαριστώ με χαμηλωμένο βλέμμα. Άστε που μερικές νταρντανογυναίκες πέφτανε με χαρά στα τέσσερα και ακολουθούσαν κατά πόδας κάποιον άντρα που μπορεί να ήταν ένα μέτρο και κάτι ψηλά με τα χέρια σε ανάταση και που αυτός μερικές φορές τις έσερνε και από τα μαλλιά. Πώς να ξεχάσω να πω και για τους νταλικέρηδες με ένα στρέμμα μουστάκι, που ήταν έκφυλοι - τύφλα να έχουν οι πιο ξέκωλες και πρόστυχες γκόμενες - και που κάνανε μονόζυγο σε πολυελαίους, φορώντας φουστίτσα, μπουστάκι, στριγκάκι, γόβες και σπάζοντας με σκέρτσο την μεσούλα τους, κουνώντας με μπρίο το κωλαράκι τους.

Με λίγα λόγια τότε, οι BDSMers ήταν ανώμαλοι και όλοι οι άλλοι ήταν φυσιολογικοί. Οι μεν ήταν προχωρημένοι και οι δε …..ξενέρωτοι. Όλα αυτά όμως συνέβαιναν τότε….γιατί σήμερα, δεν υπάρχουν πια αυτοί οι άνθρωποι. Τη βανίλια, σήμερα, μπορούμε να τη βρούμε μέσα στα γλυκά μας, στα αποσμητικά χώρου και στο άρωμα των κεριών, σίγουρα όχι πάνω στο κρεβάτι μας. Στα πρόθυρα του 2012, είναι αστείο να πιστεύουμε και να ισχυριζόμαστε πως υπάρχουν άνθρωποι "vanilla". Αυτό που έχει μείνει για να μας θυμίζει τη διάκριση αυτή, είναι μόνον ο όρος που τον χρησιμοποιούμε εντελώς καταχρηστικά μεταξύ μας (οι ΒDSMers) και αυτό για να δώσουμε σε κάποιους να καταλάβουν πως δεν μιλάμε για άτομα που είναι μέσα στο χώρο του BDSM.

Ο λόγος που δεν υπάρχουν πια "vanilla" άνθρωποι σήμερα, είναι πολύ απλός και οφείλεται στην ενημέρωση, στην εξέλιξη, στα θεάματα, στις ανησυχίες, στα ΜΜΕ και το σημαντικότερο στο internet. Όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, όλο και κάτι έχουν δοκιμάσει. Κάποια στιγμή μπορεί να δοκίμασαν να δέσουν τα χέρια ή τα πόδια κάποιου που ήθελαν να κάνουν sex μαζί του Οι χειροπέδες – και ας έχουν γουνίτσα animal print- αποτελούν ένα must διακοσμητικό αξεσουάρ της κρεβατοκάμαράς τους. Όλο και κάποιο λιπαντικό βρίσκεται στο φαρμακείο του σπιτιού τους και τα κεράκια δεν τα χρησιμοποιούν μόνο για κάποιο ρομαντικό δείπνο. Αρκετοί, πιο τολμηροί, όλο και αγοράζουν και κανένα floggerάκι για να παίξουν. Όσο για τα δερμάτινα ή τα vinyl ρούχα και παπούτσια και τους κορσέδες, εδώ και ένα με δυο χρόνια περίπου, είναι στη μόδα και τα έχουν φορέσει όλοι λίγο-πολύ, με αποτέλεσμα να έχουν πήξει τα μάτια μας. Τέλος, πιστεύω πως δεν είναι καν ανάγκη να αναφέρω το τι γίνεται με τα διάφορα βοηθήματα (strap, dildos κλπ) γιατί όλο αυτό θα γινόταν απελπιστικά αστείο....

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι οι so called "vanilla", χαίρονται και με το παραπάνω το sex και αν είναι kinky, τότε ακόμα καλύτερα. Το καλύτερο είναι πως αυτοί δεν προσπαθούν να αποδείξουν κάτι και το κυριότερο δεν προσπαθούν να φτάσουν ή να ξεπεράσουν κανέναν. Φυσικά και δεν μπαίνουν στην διαδικασία να ανταγωνίζονται τους BDSMers, γιατί δεν έχουν αυτή την ανάγκη. Το μόνο που θέλουν, είναι πολύ απλά να ευχαριστήσουν τους συντρόφους και τον εαυτό τους και εφόσον είναι δυνατόν να πειραματιστούν με την ικανοποίηση τους.

Σήμερα, λοιπόν, αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε για τους "vanilla," και θα είναι αδικία να τους κατηγορήσουμε για συντηρητισμό και ξενέρα. Είναι προσωπική μου άποψη, πως κάποιοι από τον δικό μας χώρο (του BDSM βεβαίως, βεβαίως), θέλουν να αποδείξουν απεγνωσμένα κάτι που δεν είναι. Ο όρος "vanilla" γι’ αυτούς, δεν είναι απλά μια διευκρίνηση μέσα σε κάποια συζήτηση ή σε κάποια αναφορά που γίνεται σε ένα forum. Το λένε με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο, προκειμένου να μπορέσουμε οι υπόλοιποι να καταλάβουμε πως το συγκεκριμένο άτομο ανήκει στο BDSM με τρέλα και κορδέλα. Μόνο που όσοι το κάνουν αυτό, δεν καταλαβαίνουν πως αυτός ο τρόπος, αποδεικνύει γι αυτούς πως είναι γραφικά και υπέρμετρα κομπλεξικά άτομα, που εισχώρησαν στο κόλπους του BDSM για να γίνουν και να νιώσουν κάποιοι "σημαντικοί" και ιδιαίτεροι, είτε δίνοντας, είτε εισπράττοντας εξουσία.

Ας προσγειωθούμε λοιπόν όλοι μας και εγώ μαζί με σας (τα λέω στο γάιδαρο να ακούσει το σαμάρι) και ας χρησιμοποιούμε τον όρο "vanilla" με φειδώ και σύνεση. Καλό θα είναι επίσης, όταν μιλάμε για βανίλια, να εννοούμε την σκόνη που βάζουμε στο γαλακτομπούρεκο και τα αποσμητικά και να σταματήσουμε να απαξιώνουμε όλον τον κοσμάκη, επειδή δεν έχει στο πρόγραμμα του και δεν την βρίσκει με το να υποτάσσει ή να υποτάσσεται, να κυριαρχείται ή να Κυριαρχεί, να δέρνει ή να δέρνεται. Αυτό επειδή ούτε ανώτεροι είμαστε από άλλους που δεν τα κάνουν, ούτε τόσο σπουδαίοι, ούτε ευφυείς και σημαντικοί, όσο θέλουν μερικοί από εμάς να πιστεύουμε για τους εαυτούς μας επειδή μόνο και μόνο "κάνουμε" BDSM (και αυτό με επιφύλαξη). Είμαστε απλά πιο συνειδητοποιημένοι (θελω να ελπίζω) και γι αυτό λέμε πως είμαστε διαφορετικοί. Για εμάς όλες αυτές οι πρακτικές μπορεί να σημαίνουν κάτι, αλλά για τους ανθρώπους που είναι εκτός χώρου ίσως να είναι χαρά, μια μορφή διασκέδασης, ίσως κάποιου είδους πειραματισμός ή δοκιμή ένα πολύ special και ιδιαίτερο sex και γιατί όχι …..μπορεί άνετα να είναι η αφύπνιση της προσωπικής και της ερωτικοσεξουαλικής τους ζωής!!!

Μπορεί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να μην λέγονται BDSMers (και κάτι τρέχει στα γύφτικα), χρησιμοποιούν όμως και πράττουν ότι και εμείς. Είτε αυτό το θέλουμε είτε όχι, ας μας γίνει συνείδηση ότι μας ενώνει πλέον η kinky πλευρά μας. Αυτή η σκέψη, σίγουρα όλους εμάς θα βοηθήσει και την ψυχολογία μας, αλλά και την κοινωνικότητα μας.

Για εμάς τους BDSMers, αυτό που είμαστε και αυτό που νοιώθουμε και εννοώ όπως το αισθάνεται ο καθένας από εμάς, μπορεί να σαφώς να είναι ένα βηματάκι παραπάνω, αλλά σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι γύρω, είναι ένα βήμα πίσω από εμάς.

 SM Art Lady