Η Προδοσία της Πουλλούς

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν πολλά χρόνια στο περιοδικό ΣΕΛΙΔΕΣ στη στήλη "Εκτός Απροοόπτου" του δημοσιογράφου Άριστου Μιχαηλίδη, σε συνεργασία με το Γιάγκο Μικελλίδη, το γνωστό ψυχίατρο. Παρά τα χρόνια που πέρασαν, το κείμενο έχει διαχρονική αξία και παραμένει επίκαιρο στη νήσο Κύπρο.
 Η ΠΡΩΤΗ ΧΑΡΑ

Αν πρόκειται να κάνεις μια αναδρομή στο κυπριακό πέος, πρέπει να αρχίσεις από την ώρα της σύλληψης και κυρίως από τον τέταρτο μήνα. Κι αυτό γιατί εκεί γίνεται το πρώτο σχόλιο περί της κυπριακής πουλλούς.

 

 Πάνε στο γυναικολόγο και βλέπει το πέος στην οθόνη του σκάνερ και λέει:

-  Έχει ένα πράμαν τόσο!

- Φαίνεται γιατρέ; ρωτά με αγωνία ο πατέρας και ο γιατρός απαντά:

-   Φαίνεται , φαίνεται εν αρτζιάτος!

Είναι το πρώτο σχόλιο για το νεοκυπριακό πέος και μιλάμε για τα σύγχρονα, γιατί αναφερόμαστε στην περίοδο μετά την ανακάλυψη του σκάνιγκ.

 

 

Το δεύτερο σχόλιο γίνεται κατά τη γέννηση, όπου ο γυναικολόγος, αν είναι επαγγελματίας θα κάνει σχόλιο για το πέος του βρέφους. Όσο πιο καλός γυναικολόγος είναι τόσο πιο υπερβολικό σχόλιο θα κάνει, γιατί πρέπει να πει ότι είναι το πιο μεγάλο που είδε! Η λέξη που χρησιμοποιούν είναι "αναγιούμενος".

Οι πρώτες δυσκολίες της πουλλούς, αρχίζουν με τις προσπάθειες για τη χαλιναγώγηση της στο κατούρημα. Πιστεύουν ότι το να κατουράς πάνω σου σημαίνει ότι δεν ελέγχεις την πουλλού σου και αν καταφέρεις να κατουράς μέσα στο αποχωρητήριο πετυχαίνεις την πρώτη καταξίωση της πουλλούς σου.  Μετά είναι η περίοδος που όλοι παρουσιάζουν μια τάση προς το ιατρικό επάγγελμα που και παίζουν το παιχνίδι "ο γιατρός". Ακολουθεί μια περίοδος γαλήνης κατά την οποία δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα για την πουλλού, μέχρι τα δώδεκα σου χρόνια που εμφανίζονται οι τρίχες και η πουλλού αρχίζει να αποκτά μια μορφολογία πέους Αυτή η περίοδος μπορεί να ονομαστεί, η μεταμόρφωση της πουλλούς σε πέος. Κι αυτή είναι η πρώτη χαρά που δίνει μια πουλλού στους γονείς ενός παιδιού και στο ίδιο το παιδί.

Μετά, μπαίνουμε στην άχαρη περίοδο των 14 χρόνων, όπου η πουλλού αρχίζει να γίνεται πρόβλημα., διότι σηκώνεται σε χώρους που δεν ενδείκνυνται, εντελώς ανεξέλεγκτα και δεν ξέρεις πως να τη χαλιναγωγήσεις, δεν ξέρεις τους μηχανισμούς της, και διαπιστώνεις ότι έχεις ένα όργανο που σου προκαλέι αμηχανία. Και φτάνουμε σιγά-σιγά στην εποχή που ξαφνικά γίνεσαι μάστρος εκείνου του πράγματος που έχεις μέσα στα πόδια σου και περνά μια περίοδος κατά μόνας απολαύσεων.

Έργο του Νταλί με τίτλο "Ο αυνανιστής".

Καθένας κρύβεται κάτω από τα σεντόνια και αφήνει τη φαντασία του αχαλίνωτη και απολαμβάνει μιαν ηδονή, η οποία είναι χωρίς έξοδα, δεν θίγει κανέναν, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς ευθύνες, είναι μια ανεξάρτητη περίοδος του πέους.Περιττό να πούμε ότι η μαλακία είναι φυσιολογικότατη και αποτελεί την εισαγωγή στη συνουσία.

Δηλαδή κάποιοι που δεν μαλακίστηκαν τότε που έπρεπε, παραμένουν μαλάκες.

Μετά έχουμε την πρώτη σεξουαλική εμπειρία που είναι πάντα τραγική και έρχεται μετά από εκείνη τη μεγάλη περίοδο της κατά μόνας απασχόλησης. Πλέον δεν το κάνεις για να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου μόνον αλλά και κάποιον άλλο και αυτή η προδοσία μετατρέπεται σε άγχος. Περνά πάλι μια περίοδος όπου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταξιώνεσαι. Εδώ πάλι πρέπει ν' αναφερθούμε στους γονείς οι οποίοι όταν μάθουν ότι ο γιος τους έχει φιλενάδα και τα κατάφερε, αφενός νιώθουν λίγο άβολα αλλά κατά βάθος χαίρονται που ο γιος τους βγήκε σοϊλής.

 

 Μετά μπαίνει στην περίοδο του ξεπουλήματος του οργάνου που ανακάλυψε ότι διαθέτει και ότι δουλεύει. Γιατί θεωρεί ότι πρόκειται πλέον για ένα πλεονέκτημα, ένα λάβαρο, το οποίο πρέπει να εκμεταλλευτεί. Η εκμετάλλευση γίνεται με δυο τρόπους:

1. Γίνεται θύτης και γαμά χωρίς να πληρώνει ούτε κοινωνικά ούτε ηθικά

2. Αν είναι δυνατό προσπαθεί να βγάλει και κάτι από αυτή την υπόθεση., Δηλαδή κάποιο σπίτι, κάποια δουλειά, κανένα πεθερό σε καλή θέση να τον βολέψει κι αυτόν....

 Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Στα 30 του  είναι ένας καλός Κυπραίος, έχει αποκατασταθεί σε μια καλή οικογένεια, τα μέσα βοήθησαν να βρει μια καλή δουλειά, σεξουαλικά νιώθει δυνατός, οπότε αρχίζει και ξενογαμεί. Συνήθως οι Κυπραίοι αρχίζουν να ξενογαμούν στα 26, 27 και στα 35 τους. Είναι η περίοδος που τον εδοκιμάσαν και θέλουν να τον προβάρουν και κάπου αλλού. Δηλαδή είναι τόσο περήφανοι γι' αυτόν, που νιώθουν ότι πρέπει να τον προβάλουν.

Τα στοιχεία της επιτυχίας ενός Κυπραίου είναι να έχει μια γυναίκα, μια καλή θέση, ένα αυτοκίνητο B.M.W., και καύκαν απαραιτήτως. Ακόμα καλύτερα αν είναι 22 χρόνων, Ρουμάνα αρτίστα και σπιτωμένη. Περνά έτσι κάποια χρόνια ανάμεσα στα επιτυχημένα και καταξιωμένα πέη, μέχρι τα 45. Εκεί αρχίζει το άγχος και η αγωνία. Το μεγαλύτερο ρεζίλι που μπορεί να νιώσει Κυπραίος είναι να πάει με γυναίκα και να μη  του σηκωθεί. Δηλαδή να τον προδόσει το πέος του.

Κανονικά αυτή η αγωνία πρέπει να έρχεται στα 60, αλλά στην Κύπρο έρχεται από τα 45 ή και από τα 40 ακόμα.

Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι η Κύπρος σεξουαλικά δεν στέκει καλά. Διότι στα 40-45 ο άντρας πρέπει να είναι ο καλύτερος εραστής, αλλά τους Κυπραίους στα 40 τους πιάνει ο φόβος. Πρόκειται για ένα φόβο που δεν σε εγκαταλείπει ποτέ. Να κατεβάσεις το παντελόνι και να μην σου σηκωθεί είναι σαν να σε φτύνουν, είσαι ο τελευταίος. Ανεξαρτήτως σε ποιο ημικρατικό συμβούλιο είσαι διορισμένος ας πούμε, το να μην σου σηκωθεί, είσαι ένα μηδενικό.

 Απο τα 50-55 η ζωή σου περιστρέφεται συνέχεια γύρω από αυτήν την αμφιβολία. Σιγά-σιγά αρχίζει η παρακμή του πέους και η εξαφάνιση του. Στα 75 ασχολείσαι πλέον με τη φιλοσοφία. Είναι η μόνη ηλικία που δεν ντρέπεσαι που έχεις πέος γιατί θεωρείς φυσικό να μην σου σηκώνεται.

 ΤΟ ΚΟΜΠΛΕΞ

 Όλη αυτή η διαδικασία που περνά ένας από την κοιλιά της μάνας του μέχρι τα γεράματα, τον γεμίζει άγχος και όλ' αυτά τα σεξουαλικά προβλήματα που εμφανίζονται είναι αποτέλεσμα αυτού του άγχους.

Είναι τόσο πολύπλοκο ζήτημα και έχει τόσες συνισταμένες , συναισθηματικές, θρησκευτικές, πατριωτικές, κοινωνικές, που κανένας δεν μπορεί να πει ότι είναι τόσο μάστρος κι έχει τόση αυτοπεποίθηση για το πέος του. Όλοι έχουμε κόμπλεξ. Δεν υπάρχει άντρας που θα του πει γυναίκα ότι ο άλλος ήταν καλύτερος στο κρεβάτι και να μην συγχιστεί. Διότι, ούτως ή άλλως, δεν ξέρουμε πως το χρησιμοποιεί, πόσο μεγάλος είναι...

Γι' αυτό εξάλλου σε κάθε παρέα όταν ανοίξει συζήτηση για το πέος το ενδιαφέρον είναι τεράστιο. Γιατί όλοι έχουν περιέργεια για το δικό τους πέος και συζητούν δήθεν αδιάφορα, με την ελπιδα όμως ότι θα μάθουν περισσότερα. Υπάρχει ένας μύθος, ένας μυστικισμός και φυσικά άγνοια που κάνουν αυτά τα ζητήματα να προσελκύουν το ενδιαφέρον....


Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν πολλά χρόνια στο περιοδικό ΣΕΛΙΔΕΣ στη στήλη "Εκτός Απροοόπτου" του δημοσιογράφου Άριστου Μιχαηλίδη, σε συνεργασία με το Γιάγκο Μικελλίδη, το γνωστό ψυχίατρο.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, το κείμενο έχει διαχρονική αξία και παραμένει επίκαιρο στη νήσο Κύπρο.
heatjo.blogspot.gr