Το Σάββατο 27 Νοεμβρίου έγινε το πάρτυ "Feel Free To Feel Kinky", το οποίο ήταν η αφορμή να βρεθούν κοντά, όσοι αποδέχτηκαν την πρόσκληση των φίλων του SaMe Place.
Το πάρτυ δεν "έγινε" απλώς, αλλά συγκροτημένα οργανώθηκε από κοινού από κάποιους καλούς φίλους και πραγματοποιήθηκε πάνω σε όλα τις υπάρξεις που βρέθηκαν στο χώρο, για εκείνες τις όμορφες ώρες.
Το SaMe Place στα λίγα χρόνια της ύπαρξής του, έχει πάντα προσπαθήσει να δημιουργήσει χώρο και προϋποθέσεις για να χωρέσουν όσο περισσότερα διαφορετικά και ίδια άτομα, να φανερωθούν όσο πιο πολλές βαθιές επιθυμίες, να αναδειχθούν οι σεξουαλικότητες στην ποικιλία με την οποία βιώνονται.
Για όλους όσους συμμετείχαν δεν ήταν απλώς ένα πάρτυ, γιατί είχε κι αυτό την κάβλα του outing, όπως έχει και κάθε προηγούμενο πάρτυ που έχει γίνει μέσα σε αυτό το "dungeon". Είχε την κάβλα του να τολμάς να φανερωθείς στους άλλους και τις άλλες, ακόμα και σε αυτούς που βρίσκονται μέσα στο ίδιο χώρο, χωρίς προσχήματα, φτιασιδώματα και χωρίς πολλά ψέματα.
Η συνθήκη του επιτηδευμένου φετιχιστικού dress code, που αρέσκονται μερικοί από τους φιλοξενούμενους, δεν προσθέτει φτιασιδώματα στην έκφρασή τους και δεν είναι αποτρεπτικό. Λειτουργεί σαν μία συνθήκη, ξεγυμνώνοντάς ακόμη περισσότερο την θέση και την στάση τους.
Το πάρτυ λοιπόν είχε την κάβλα, του να τολμάμε να μοιραστούμε τον κρυφό εαυτό μας με τους άλλους, να αντέχουμε χωρίς φόβο να μας "παρασύρουν", να μας "ξελογιάσουν" και να μας "κουβαλήσουν" για ένα βράδυ, χωρίς να φοβόμαστε μήπως τα χέρια τους είναι αδύναμα. Αυτή είναι η κάβλα της εμπιστοσύνης, που έχει πολύ κόπο για να την καταφέρουμε, αλλά, πάντα στο τέλος, μοιάζει σαν να διδαχθήκαμε πώς να αιωρούμαστε πάνω από τον κόσμο. Είναι οι λίγες στιγμές που μας βάζουν σε έναν χώρο, όπου οι ματιές είναι συμπαθητικές και δεν φέρουν ίχνη αμφιβολίας.
Αυτή η κάβλα έχει κόπο. Όσοι διοργανώνουν παρόμοιες εκδηλώσεις είτε πρόκειται για δημόσιες, είτε για ιδιωτικές, αυτό το νοιώθουν στο πετσί τους, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας. Ο λόγος είναι ότι η πιο δύσκολη δουλειά σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι η συγγραφή ενός ελκυστικού κειμένου, ούτε η αποστολή προσκλήσεων σε φίλους ή το στήσιμο των επίπλων στον χώρο που πρέπει να είναι τέτοια ώστε να χωρά όσους περισσότερους γίνεται, ούτε ακόμα η επιλογή της μουσικής, η διακόσμηση, το βεστιάριο, ο φωτισμός, οι κανόνες, μήτε η συνεννόηση μεταξύ μας και τα απανωτά τηλεφωνήματα επεξηγήσεων ή το να βρούμε τι θα φορέσουμε.... Η πιο δύσκολη δουλειά είναι η συναισθηματική, η ψυχολογική και σωματική προετοιμασία, ώστε να αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους στο "έλεος" των συμμετεχόντων, χωρίς να μας τρομοκρατεί αυτή η ιδέα. Το δύσκολο είναι δηλαδή, το να προσπαθούμε να συλλογικοποι;hσουμε την ύπαρξη μας, να την βγάζουμε από την απομόνωση του "σκέφτομαι, άρα υπάρχω" και να την κρατάμε μακριά από την Cool Down Area, που τελικά μόνο για τους μοναχικούς δεν λειτούργησε, αφού ούτε μοναχικοί, ούτε προβληματισμένοι και σκεπτόμενοι δεν υπήρξαν.
Για όλους εμάς, τους "αλλόκοτους" αυτού του κόσμου, τους ερωτικούς και σεξουαλικούς επαναστάτες, είναι ένας επιπλέον δύσκολος τρόπος, επειδή έχουμε κάνει πολύ κόπο στη διάρκεια της ζωής μας, για να χοντροπετσιαστούμε και να μην αφήνουμε το δηλητήριο που πέφτει πάνω μας (ακόμα και από πολλούς έσω), να μας ακουμπά. Έτσι και η πορεία προς την εμπιστοσύνη, έχει ένα κομμάτι διαδρομής, που είναι η παραδοχή ότι υπάρχουν καχύποπτα βλέμματα που μας απευθύνονται. Όταν κοιτάμε αυτή την καχυποψία και την πονηριά στα μάτια, τρομάζουμε, αλλά πίσω από αυτά τα βλέμματα, πίσω από την μισαλλοδοξία, υπάρχει η ομορφιά της συλλογικής ζωής για την οποία κάποιοι γενναίοι και θρασείς...παλεύουν για να εξαφανίσουν. Η κάβλα του outing λοιπόν, είναι τελικά η ηδονή του να τα καταφέρνουμε και όταν συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι αποδυναμώνουμε τον τρόμο και την μιζέρια.
Το πάρτυ, είχε το σήμα της κατάληψης που όριζε τον χώρο. Κάποιοι εμπιστευτήκαμε την ύπαρξη μας και μερικά βογκητά που ακουστήκαν, σήκωσαν και αγκάλιασαν με τρυφερότητα το βάρος αυτής της συνάντησης. Εκείνες τις στιγμές, γίναμε όλοι και όλες μαζί "συνένοχοι" σε μία εκρηκτική δημιουργία. Πράξαμε από κοινού, γίναμε ένα από πολλά και αυτή η έκρηξη έχει αφήσει πάνω μας τα υλικά της σημάδια. Το σώμα έχει σημασία, το βίωμα έχει την μαγική δυνατότητα να μας ανατρέπει και οι παραστάσεις δεν ήταν θέαμα. Ήταν η βιωμένη εξεγερτικότητα που μας κατασκευάζει και ταυτόχρονα την κατασκευάζουμε κι εμείς, καθώς εφευρίσκουμε νέους τρόπους του υπάρχειν.
Δεν ήταν λοιπόν, απλώς ένα πάρτυ.... ήταν κόπος, ήταν κάβλα, ήταν πόθος και πάθος, ήταν σώματα, ήταν χαμόγελα, ήταν συνάντηση και ευχές, και αυτός θα πρέπει να είναι πάντα ο σκοπός μας. Έχουμε να προσφέρουμε πολλά με κάτι κοινό. Αυτό επιθυμούμε και από αυτό τρεφόμαστε.
Όπως συμβαίνει πάντα, ένα τέτοιο τύπου πάρτυ, είναι ένα νέο εγχείρημα μιας ιδιαίτερης συνάντησης. Αν δεν μείνουμε στις ταμπέλες θα λέγαμε ότι ήταν μία συνάντηση με τον εαυτό μας, υπό το βλέμμα των άλλων. Η θεωρία, τώρα τελευταία μας λέει ότι, οι ταμπέλες Mistress, Master και slave είναι -δυνάμει- εργαλεία αστυνόμευσης. Μιας αστυνόμευσης όμως, που δεν πρέπει να έχει δεσμεύσεις, να μην είναι εργαλεία που περιορίζουν, αλλά εργαλεία που μας βοηθούν να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, που μας ορίζουν απλά μέσα από πολύ συγκεκριμένα πρωτόκολλα, διαδικασίες και οδούς. Παράλληλα όμως υπάρχει και η αναρχία της προσωπικής επιλογής και αυτήν πάντα την σεβόμαστε.
Το BDSM και τα φετίχ γιορτάζουν στο SaMe Place. Αυτά τα δυο είναι δύο κόσμοι άλλοτε παράλληλοι και άλλοτε αυτόνομοι, πάντα όμως είναι καλοτακτοποιημένοι στα κουτάκια της κατηγορίας τους. Πολλές φορές φαίνονται ξένοι και διαφορετικοί και άλλοτε φαίνονται άρτια και άρρηκτα συνδεδεμένοι. Ο καθένας από εμάς που φέρει μέσα του κάποιο κομμάτι από αυτόν τον "κόσμο", τρομάζει με τον άλλο "κόσμο". Είναι επειδή υπάρχει άγνοια και δεν τα γνωρίζουμε όλα και τόσο καλά. Είναι ο "κόσμος", στον οποίο δεν νοιώθουμε ότι ανήκουμε. Όμως η εγρήγορση, τόσο η δικιά μας, όσο και των άλλων, βοήθα να σπάσουμε τη φούσκα του "φόβου του άλλου". Πιστεύουμε, ότι τέτοιου είδους συναντήσεις και πάρτυ, σε σχέση με αυτό που έχουμε μάθει να θεωρούμε "το άλλο" είναι μία πράξη που μας απελευθερώνει.
Γνωρίζουμε από την μια ότι ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι επειδή τα σώματά μας γιορτάζουν και επειδή η πίστη ότι αυτό που κάνουμε είναι το σωστό, γίνεται ακλόνητη πεποίθηση.
Εν τέλει προσπαθούμε να σπάσουμε τις προκαταλήψεις που μας θέλουν στριμμένους, κακόβουλους, καθόλου μονιασμένους, μακριά από τα δρώμενα και τους φίλους. Αποδεικνύουμε ότι μαζί μπορούμε να φτιάξουμε μία συνθήκη που κουβαλάει την αστραπή μιας πιθανής καταιγίδας.
Ευχαριστούμε ΟΛΟΥΣ τους φίλους που ήρθαν από κοντά και από μακριά,
για να γιορτάσουμε όλοι μαζί μας την ζωή, τον έρωτα, την φιλία και την διασκέδαση,
κάνοντας αυτό το πάρτυ ένα από τα καλύτερα που έχουν διοργανωθεί στο SaMe Place!
